NC # ยุ่งนัก Special...เพราะรัก -พายต่อ-

Special...เพราะรัก

ค่ำคืนแรกของปีใหม่ ลมเย็นๆ พัดโชยเอาความหนาวที่นานๆ จะพบได้สักครั้งในบ้านนี้เมืองนี้ ผมมองดูผ้าม่านที่ปลิวไสวตามแรงลมเพราะประตูเลื่อนถูกเปิดเอาไว้ พอมองออกไปก็พบว่าไอ้หมาต่อมันยืนกอดอกอยู่ที่ระเบียง สายตาเหม่อมองออกไปที่วิวทิวทัศน์ทางด้านนอก

ผมในตอนนี้นุ่งเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวแบบหมิ่นเหม่เท่านั้น เพราะว่าเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ ในขณะที่ไอ้ต่อมันสวมชุดนอนเรียบร้อยแล้ว ผมเดินออกมายืนพิงประตูบานเลื่อนแล้วมองดูไอ้ต่อที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่คนเดียว ไม่รู้มาเล่นมิวสิคห่าอะไรคนเดียวตรงนี้ ถ้าเกิดพลัดร่วงหล่นลงไปกูจะไปหาเมียที่ไหนน่ารักได้เท่านี้กลับคืนมาวะเนี่ย

“มายืนทำอะไรตรงนี้วะต่อ...” มันหันมามองผมแค่แว้บเดียวเท่านั้น มันก็หันกลับไปมองยังวิวทิวทัศน์ตามเดิม มันน่าสนใจกว่ากูหรอวะต่อ กับไฟของตึกรามบ้านช่อง ไฟของรถยนต์ที่วิ่งไปมาเนี่ย

“ก็ออกมารับลมหนาวสักหน่อย นานๆ แบบโคตรจะนานๆ เลยนะถึงจะเจอกับอากาศเย็นๆ แบบนี้ อ๊ะ!” มันร้องเบาๆ เมื่อถูกผมสวมกอดจากทางด้านหลัง ผมกอดมันหลวมๆ รับไออุ่นจากร่างกายของมัน

“หนาว...”

“มึงก็ไปใส่เสื้อผ้าดิครับพี่พาย อย่ามาเนียนเลยครับ” แม่งรู้ทันกูตลอดๆ  ก็ขี้เกียจใส่นี่หว่าเดี๋ยวก็ต้องถอดออกอยู่ดีอ่ะ ไม่รู้ทำไมวันนี้ความต้องการในตัวไอ้ห่าต่อแม่งพุ่งพล่านมากๆ อยากจะกอดมันตั้งแต่เมื่อตอนค่ำๆ แล้ว แต่ก็ปล่อยมันรอดมาได้จนถึงตอนนี้

“หนาวเนื้อก็ต้องห่มเนื้ออ่ะครับต่อ...” ผมกระชับอ้อมกอดพร้อมกับสอดมือเข้าไปลูบวนที่หน้าท้องของมัน เห็นแบบนี้แม่งแอบมีซิกแพคนะครับ อาจจะไม่แน่นมากเท่ากับของผม แต่มันก็ดูแลรูปร่างและสุขภาพของมันน่าดู

“ไปแต่งตัวไปพี่พายเดี๋ยวไม่สบาย” มันหันมาไล่ผม แต่ทว่าผมกลับดันมันไปติดขอบระเบียงแล้วเท้ายันมือทั้งสองข้างลงไป เป็นการกันไม่ให้มันหนีไปไหนได้ ผมโน้มตัวเข้าไปหามันพร้อมกับมองหน้ามันนิ่งๆ ต่อมันดูเก้อๆ เขินๆ แบบทุกครั้งที่มันรู้ตัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคน

“อยากอยู่แบบนี้สักพัก” ผมจ้องมองหน้าคนที่ผมโคตรรัก มองบนใบหน้าของมันอย่างพินิจพิจารณา ผู้ชายที่ชื่อว่าเป็นต่อมันน่ารักมากๆ ในสายตาของผม มันอาจจะไม่น่ารักเท่ากับไอ้ต็อป แต่ในสายตาของผมมันน่ารักที่สุด

เป็นต่อมีดวงตาที่ใสซื่อที่ไม่เคยปิดบังความรู้สึกนึกคิดได้เลย ผมแตะนิ้วมือลงบนแก้มของมันเบาๆ แก้มของต่อเนียนและใสมากๆ มันเป็นสีแดงระเรื่อมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเกลี่ยแก้มของมันเบาๆ แล้วจรดจมูกลงไปแผ่ว สูดดมกลิ่นหอมจากผิวนุ่มๆ ของมัน

“อากาศหนาวนะพี่พาย เดี๋ยวก็ป่วยหรอก” มันหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนบ่าของผมขึ้นมาทำการเช็ดหัวให้ผมอย่างเบามือ ผมมองดูปากแดงๆ ของมันที่เม้มไปมาตรงหน้าผม เวลาที่มันเขินมันชอบเม้มปากมากๆ

“อยู่ใกล้ๆ ต่อแบบนี้ก็อุ่นไปทั้งใจแล้วครับ” ผมหอมแก้มต่ออีกครั้งแล้วยิ้มให้กับคนที่กำลังเขินหน้าแดงแต่ก็ยังเช็ดผมให้กับผมต่อไปอย่างเอาใจใส่

“วันนี้อากาศเย็นกว่าเมื่อวานอีกเนอะพี่พาย...” ผมเอาแต่จ้องหน้ามันจนมันพูดอะไรไม่ถูก มันเงียบเสียงลงไป ผมเลยยื่นหน้าไปจูบปากมันเบาๆ มือที่เช็ดผมให้ผมอยู่ชะงักค้างอยู่อย่างนั้น ผมกอดเอวของมันแล้วรั้งร่างมันเข้ามาแนบชิดกับร่างของผม

ความอ่อนนุ่มของกลีบปากไอ้ต่อนี่ละมุนมากๆ ผมชอบเม้มแล้วดูดปากมันเบาๆ มันนุ่มมากๆ มากกว่าอะไรทั้งหมดที่ผมสัมผัสได้ ผมชอบรสชาติหวานๆ แบบที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันจะเกิดขึ้นยามที่เราสองคนจูบกัน ยามที่ลิ้นของเราแตะและไล่ต้อนกันนั้นยิ่งทำให้จูบของเราดูดูดดื่มและลึกล้ำมากยิ่งขึ้นเป็นเท่าตัว

“อื้ม...” ผมจำใจต้องถอนริมฝีปากขึ้นมาอย่างเสียดาย ทั้งๆ ที่อยากจะจูบมันนานมากกว่านี้ แต่ก็กลัวว่าต่างคนจะขาดอากาศหายใจกันเสียก่อน

“พี่พาย...อยากหรอวะ” มันถามแบบตรงๆ แต่น้ำเสียงดูเขินๆ และเก้อไม่น้อย ผมพยักหน้าพร้อมกับเชยคางมันขึ้นมาเพื่อให้มันสบตากับผม จมูกของผมไล้ไปที่แก้มนวลเนียนของมัน มือของผมค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อของเป็นต่อทีละเม็ด ปากของผมไล่เม้มผิวที่โผล่พ้นจากเสื้อนอนของมันเบาๆ

“ต่อครับ...รักกันเถอะ” ผมกุมมือทั้งสองข้างของเป็นต่อเอาไว้ แล้วค่อยๆ เดินถอยหลังเข้ามาในห้องนอน พร้อมกับดึงเป็นต่อให้เดินตามเข้ามาด้วย บางทีเรื่องของอารมณ์มันไม่มีเหตุผลอะไรมาอธิบายหรอกว่าเพราะอะไรถึงเกิดอารมณ์ เพราะอะไรถึงอยากมีเซ็กส์กับคนๆ นี้

มันไม่ใช่แค่เรื่องของความต้องการ แต่มันเป็นเรื่องของความรักด้วยเช่นกัน กับบางคนมีเซ็กส์ก็แค่สนองอารมณ์ ไม่ได้รู้สึกดีเท่ากับการมีเซ็กส์กับคนที่เรารัก มีมันด้วยความรู้สึกรัก มันทำให้มีความสุขมากกว่านั้นหลายเท่าตัวนัก

“พี่พาย...” มันทำท่าเหมือนปฏิเสธ แต่สายตาเว้าวอนที่ผมส่งไปคงทำให้มันเงียบลงไปได้ มันเม้มปากอีกแล้ว ท่าทางตอนเม้มปากเป็นอะไรที่ผมไม่อยากจะทน ผมแตะลิ้นลงบนปากที่เม้มของมันเบาๆ เลียปากนุ่มๆ ของมันแล้วประกบจูบลงไปอีกครั้ง มือของผมกุมมือของมันลงมาสัมผัสส่วนที่แสดงออกว่าผมกำลังรู้สึกอย่างไร มันสะดุ้งน้อยๆ ตาโตขึ้นมาอีกระดับ และผมก็ใช้มืออีกข้างสัมผัสลงไปยังส่วนนั้นของมันเช่นกัน

“ในเมื่อเราเองก็ต้องต้องการทั้งคู่...แล้วต่อจะปล่อยให้มันผ่านไปโดยที่ไม่ทำอะไรหรอครับ” ผมยิ้มน้อยๆ กับใบหน้าที่แดงซ่านของเป็นต่อ มันพยายามจะชักมือกลับแต่ผมก็จับมือของต่อเอาไว้แน่น

“ต่อจะอายอะไรครับ เราเป็นคนๆ เดียวกันมาตั้งนานแล้วนะต่อ...ถ้าพี่ไม่รักต่อพี่จะขอต่อหรอ ทั้งๆ ที่ไม่ต้องร้องขอต่อก็ได้ถ้าพี่อยากจะทำ” ผมปล่อยมือของต่อ มันหดมือกลับไปกำแน่น ท่าทางมันดูเขินมากๆ กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ระหว่างเราสองคน

“มันไม่ชินนี่...” ผมค่อยๆ แหวกเสื้อของเป็นต่อให้มันไหล่ลู่ลงไปที่พื้น ผิวขาวๆ เนียนๆ ของมันในตอนนี้ดูชมพูระเรื่อไปหมด เห็นแล้วไม่เคยที่จะหยุดมองหรือหยุดสัมผัสได้เลย

“พี่รักต่อนะครับ...”

“พี่พายขี้โกง...” มันต่อว่าเล็กน้อยยามที่ผมก้มลงจูบที่ไหล่ของมันเบาๆ ผมหัวเราะในลำคอเล็กน้อยพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองสบตากับต่อ สื่อความรู้สึกทุกอย่างของผมออกไปให้หมดสิ้น

“ถ้าการที่พี่รักต่อมันคือการโกง พี่ก็จะยอมเป็นคนขี้โกงตลอดชีวิตนี้” ผมกุมมือเป็นต่อแล้วพามันเดินมาที่เตียงนอน ผมผลักเบาๆ เพื่อให้มันนอนลงบนเตียง ต่อกำมือแน่นพร้อมกับเบี่ยงสายตาไปทางอื่น มันไม่ค่อยกล้าสบตาผมเท่าไหร่ ผมรู้ว่ามันเขินอายมากแค่ไหน

ผมแทรกตัวลงกลางหว่างขาของเป็นต่อ เท้ายันที่นอนเอาไว้ ผมมองดูคนที่อยู่ใต้ร่างกายของผมด้วยความรัก ผิวขาวๆ ตัดกับจุดสีชมพูที่เด่นชัด มันชัดเจนมากจนผมอดที่จะก้มลงไปจูบที่ยอดอกของมันไม่ได้ มันเกร็งร่างกายทันทีที่ปากของผมแตะลงไป ยิ่งตอนที่ผมแตะลิ้นแล้วตวัดเลียไปมา มันยิ่งสั่นสะท้าน

ไร้เดียงสา...

“พะ...พี่พาย อื้อ...” เสียงแหบๆ ต่ำๆ ที่เรียกชื่อผมนั้นทำให้ผมรู้สึกดีจัง ผมบดคลึงและลูบวนที่หน้าอกของเป็นต่อไปมา ในขณะที่ปากและลิ้นของผมก็ละเลงจูบและสัมผัสไปทั่วผิวผ่องๆ ที่หน้าอกของมัน

“น่ารัก...” ผมเคลิ้มไปกับร่างกายที่แสนน่าสัมผัสของมัน มันอาจจะไม่ได้เนียนนุ่มหรือนุ่มนิ่มเท่ากับผู้หญิง มันยังคงเป็นผู้ชาย ร่างกายที่มีกล้ามเนื้อที่สมส่วน แต่ทว่าผมหลงใหลในทุกสิ่งทุกอย่างที่รวมเป็นมัน

“พี่พาย...” ต่อมันเรียกชื่อผมแบบเคลิ้มๆ ผมลากลิ้นมาตามแนวกล้ามเนื้อของมัน ผ่านสะดือลงมายังท้องน้อยที่แบนราบ มือของผมเกี่ยวเอากางเกงนอนของมันลงต่ำ ต่อมันจิกที่นอนจนแน่นยามที่ผมดึงกางเกงของมันไปจนสุดปลายเท้า

“อื้อ...” ผมจับเรียวขาของมันแยกออกจากกัน ผมเชยชิมและสัมผัสสิ่งที่ไวต่อความรู้สึกของมันอย่างไม่นึกรังเกียจ ทั้งลิ้นที่แตะลงไปและลากไล้ไปมา ปากที่ครอบครองและเริ่มต้นขยับความสุขให้กับมัน มือที่จับเอาเรียวขาของมันเอาไว้แนบแน่น เป็นต่อกำลังเกร็งร่างกาย ในขณะที่ผมกำลังมอบความสุขให้แบบไม่รู้จบ

“อะ..อื้อ...พี่พาย ต่อ...อ่า...” มันครางแบบไม่รู้ประสา เสียงที่แหบพร่าเรียกชื่อของผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เน้นย้ำให้รู้ว่าต่อมันรู้สึกดีกับสิ่งที่ผมทำมากแค่ไหน

ผมเม้มเนื้ออ่อนนุ่มที่ขาของมัน มือของผมยังคงกอบกุมและขยับระรัว รอยแดงๆ ที่ต้นขาของมันเริ่มเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่ผมปล่อยปากที่เม้มผิวของมันขึ้น รอยแล้วรอยเล่าที่เด่นชัดตามแรงขบจูบและเม้มของผม ผมรู้สึกดีกับการที่ได้เห็นร่องรอยสัมผัสเล็กๆ ของผมบนร่างกายของคนที่ผมรัก รู้หรอกว่าไม่มีใครมีทางได้ทำและได้เห็นเหมือนอย่างที่ผมเห็น แต่ผมก็อยากจะทำร่องรอยเอาไว้ย้ำเตือนว่าผมกับมันเป็นของกันและกัน

ผมค่อยๆ เลื่อนตัวขึ้นไปนาบทับร่างกายของต่ออีกครั้ง แต่ทว่ามือของผมยังคงปรนเปรอสัมผัสให้กับต่อไม่หยุด เราสองคนประกบจูบกันอีกครั้ง ดูดดื่มด้วยสัมผัสของลิ้นที่ไล่ต้อนกันไม่หยุด จูบที่แสนร้อนแรงดึงอารมณ์ของเราทั้งคู่ให้ปลดปล่อยออกมาให้หมด ต่อมันกล้าที่จะแสดงออกมากขึ้นยามที่อารมณ์ของเราถูกฉุดดึงขึ้นมามากแบบนี้

มือของเป็นต่อเกี่ยวผ้าเช็ดตัวของผมจนหลุด มันสัมผัสและมอบความสุขให้กับผมเหมือนอย่างที่ผมกำลังทำให้กับมัน เราสองคนพลิกตัวนอนตะแคงเข้ากัน ปากของเรายังคงประกบจูบกันไม่รู้จบ มือของเราต่างมอบความสุขให้แก่กันเหมือนว่ามันไม่รู้จักพอจริงๆ

“อื้อ...” เสียงครางอื้ออึงที่ดังอยู่ในลำคอของเรายังดังอย่างต่อเนื่อง เราสองคนกอดรัดร่างกายกันแนบแน่น ผมบีบเค้นเนื้อนุ่มๆ ของเป็นต่อไปมาอย่างห้ามใจไม่ได้ ผมพยายามอ่อนโยนกับต่อมากที่สุดเท่าที่ผมจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้

“รัก...รักพี่พาย” ต่อมันบอกรักกับผมแทบจะตลอดเวลาที่เราสองคนมอบความสุขให้กัน ผมกอดมันแนบแน่นพร้อมกับถูกมันพลิกให้ลงมานอนทางด้านล่าง เป็นต่อนั่งทับที่ขาของผม พร้อมกับโน้มร่างกายลงมาหา จูบเบาๆ ที่หน้าอกของผมเหมือนอย่างที่ผมทำให้มัน

“อื้ม...เป็นต่อ...” เป็นสัมผัสที่น่าพอใจมากจริงๆ กับลิ้นที่แตะลงมาและเริ่มรัวเบาๆ บนหน้าอกของผม กับมือที่กอบกุมและขยับระรัวอยู่อย่างนั้น ต่อมันไม่ใช่คนจัดจ้านแต่มันพยายามทำทุกอย่างเพื่อมอบความสุขให้กับผม แล้วจะไม่ให้ผมรักคนคนนี้มากๆ ได้อย่างไรกัน

คนที่ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร คนที่ไม่เคยมีใจรักผู้ชาย คนที่ไม่ประสาไม่รู้เลยว่าต้องทำอะไรยังไง แต่เป็นต่อกลับเรียนรู้ที่จะทำทุกอย่างที่ตัวเองไม่เคยทำ เพื่อมอบความสุขให้กับผมคนนี้

“อื้ม...ดีจังครับ...” ผมรู้สึกดีและมีความสุขเหลือเกิน ผมรักเป็นต่อมากๆ มากจนไม่รู้ว่าจะเอาความรักที่มีต่อมันไปเก็บเอาไว้ที่ไหน ผมรักเป็นต่อมากๆ มากจนกลัวว่ามันจะมากเกินไปหรือเปล่าก็ไม่รู้

“พี่พาย...รักจริงๆ นะครับ” มันเงยหน้าขึ้นมาเพื่อบอกความรู้สึกกับผมอีกครั้ง ผมยิ้มตอบกลับไปพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือของมันแบบสอดประสาน ผมยันตัวลุกขึ้นนั่งโดยที่เป็นต่อยังคงนั่งทับอยู่ที่ขาของผม ผมกอดและรั้งมันให้เข้ามาแนบชิดมากยิ่งขึ้น ร่างกายของเราสัมผัสกันทุกสัดส่วน มันคงเขินมากๆ เพราะต่อกอดผมแน่นๆ แล้วเม้มที่ไหล่ของผมอยู่อย่างนั้น

“พี่รักต่อเหมือนกันครับ...” ผมคว้าเอาถุงยางและเจลที่วางเอาไว้มาเพื่อเตรียมพร้อมกับการเริ่มต้นมอบความสุขให้กันและกัน

“ไม่ต้องใช้ก็ได้นะ...ถ้ามันจะทำให้พี่พายรู้สึกดีมากกว่า” มันบอกกับผมด้วยเสียงที่ดูแผ่วเบามากๆ ผมรักมันจัง มันรู้ดีทุกอย่างว่าผมต้องการอะไร และอะไรคือสิ่งที่ผมชอบ

“ไม่เป็นไรครับ...มันดีกับต่อมากกว่านะ” ผมรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และอะไรที่มันดีมากกว่ากัน ผมจะนึกถึงแต่ความสุขของตัวเองไม่ได้ ผมต้องนึกถึงทั้งความสุขของผมเองและของเป็นต่อเอง มันกอดผมแนบแน่นยามที่ผมเอื้อมมือไปปาดป้ายเจลเย็นๆ ลงบนช่องทางของมัน ต่อจิกหลังของผมไม่แรงมากแต่ก็เพื่อเป็นการระบายความรู้สึกยามที่ผมสอดนิ้วมือเข้าไปเพื่อสร้างความคุ้นเคยให้กับมันก่อนที่เราจะเริ่มต้นมอบบทรักกันอย่างจริงจัง

“เจ็บมั้ยต่อ...” ต่อส่ายหน้าไปมาอยู่ที่ไหล่ของผม ผมค่อยๆ ยกตัวของเป็นต่อขึ้นยามที่ผมจะเริ่มต้นมอบบทรักอย่างจริงจังต่อกัน เป็นต่อเกาะไหล่ของผมแน่น พร้อมกับเม้มปากเล็กน้อยยามที่เจ้าตัวกดร่างกายลงมาเรื่อยๆ มือที่จิกเกร็งอยู่ที่ไหล่ของผมบ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังอดทนมากแค่ไหน ผมจูบที่คางของต่อเบาๆ แล้วเราสองคนก็จูบกันอีกครั้ง เรียกร้องความสนใจของต่อให้อยู่กับรสจูบของเรา

ต่อทิ้งตัวนิ่งๆ อยู่สักพัก ก่อนที่จะเริ่มขย่มตัวขึ้นลงช้าๆ มือที่เกาะไหล่ของผมยังเกร็งจิกแน่น ส่วนผมก็จับเอวของต่อเอาไว้แล้วช่วยยกเอวของต่อขึ้นลงยามที่เจ้าตัวมอบสัมผัสที่ลึกล้ำให้กับผม

เรายังคงมอบความรักให้แก่กันท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็นที่โชยพัดเข้ามาทางประตูระเบียงที่เปิดเอาไว้ ห้องที่มืดมิดมีเพียงแสงจากทางด้านนอกส่องเข้ามาพอเห็นสีหน้าของกันและกันว่ามันดูเย้ายวนมากแค่ไหน

ผมดันเป็นต่อให้นอนลงบนเตียงนอนอีกครั้ง พร้อมกับเป็นคนเริ่มต้นมอบความสุขให้กับเป็นต่อด้วยตัวเอง เราสองคนกอดรัดกันแนบแน่น มอบจูบให้กันครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้เบื่อ ร่างกายของเราถาโถมไปด้วยกันตามแรงอารมณ์ของเราทั้งคู่

“อ่า...พี่พาย...ต่อ...รู้สึกดีจัง” ไม่ใช่แค่ต่อหรอกที่รู้สึกดี เพราะผมเองก็มีความสุขมากเหลือเกิน ร่างกายของเราแนบชิดจนเป็นหนึ่งเดียวกัน บทเพลงรักของเราไม่เคยร้อนแรงจนเหมือนว่ามีแต่อารมณ์เสน่หา แต่ทว่ามันเต็มไปด้วยความรักที่เรามีต่อกันเสียมากกว่า

“เป็นต่อ...รักนะครับ” ผมถาโถมร่างกายเข้าหาเป็นต่ออย่างต่อเนื่อง เราสองคนกำลังล่องลอยขึ้นสู่จุดสูงสุดของอารมณ์ ยิ่งร่างกายถาโถมเข้าหากันมากเท่าไหร่ ยิ่งได้ได้ยินเสียงบอกรักกันมากแค่ไหน เรายิ่งรู้สึกดีกับสิ่งที่เรากำลังทำ มันเป็นการมอบความรักที่เป็นเหมือนสิ่งเติมเต็มในความรักของเราให้มากล้น...

และแล้วทุกอย่างก็ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่เรามีต่อกัน ผมนอนกอดเป็นต่อที่หายใจหอบเหนื่อยอยู่ข้างๆ เราสองคนเป็นคนๆ เดียวกันตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเปิดเผยความรู้สึกทั้งหมดต่อกัน ถึงเราจะมีอะไรกันบ่อยครั้งแค่ไหน แต่ทว่าทุกครั้งกลับมอบความสุขให้กับเราไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด

..........CUT………

อ่านจบแล้วกลับไปเม้นที่บ้านยุ่งนักด้วยนะคะ ^^

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=914185