NC #สินกำ #ยุ่งนัก ตอน 46 หัวใจเดียวกัน (เวสป้าไอน้ำ)

 46. หัวใจเดียวกัน

 

ประตูห้องนอนถูกปิดล็อกอย่างแน่นหนา เพื่อป้องกันการรบกวนจากคนที่อาจจะกลับมาในช่วงเวลานี้ เวสป้าค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่บางแนบเนื้อเพราะเปียกชุ่มจากสายฝน ถอดออกจากร่างกายเผยให้เห็นรูปร่างที่สมสัดส่วน

ไอน้ำหลุบสายตาลงต่ำหลังจากที่เผลอจ้องมองร่างกายเปลือยครึ่งท่อนของเวสป้าอย่างเผลอไผล เม้มปากแน่นและเริ่มวางตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าตนเองควรจะต้องทำตัวเช่นไรในสถานการณ์เช่นนี้ ทั้งๆ ที่ตนเองเป็นคนก่อให้เกิดเรื่องราวแสนวาบหวามนี่เองแท้ๆ

เวสป้าไม่ได้รุกเร้า ไม่ได้เร่งรัด และไม่ได้บังคับให้ตนเองต้องทำในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น หากแต่ตนเองเต็มใจและสมยอมเองต่างหาก

“ถ้าอยากให้พี่หยุดหรือเลิกก็บอกได้นะครับ พี่ยืนยันคำเดิมนะว่าพี่จริงจังกับเรื่องของเรา พี่จะไม่ทำในสิ่งที่ไอน้ำไม่ชอบ...”

“ผมรู้ครับว่าพี่เวสป้ารักผมจริง ผมเองก็รักพี่เวสป้านะ รักมากๆ เลยด้วย” ไอน้ำค่อยๆ นั่งลงตามแรงดันของเวสป้า ผ้าปูที่นอนซึมซับน้ำจากกางเกงยีนส์ที่เปียกปอน มือหนาค่อยๆ ดันร่างเล็กให้นอนลงบนเตียง เวสป้าคุกเข่าคร่อมร่างของไอน้ำ ใช้มือเท้ายันขนาบร่างของคนตัวเล็กด้านล่าง หยดน้ำไหลลู่จากเส้นผมลงบนเตียง ผ้าปูที่นอนซับน้ำเปียกเป็นวงเล็กวงน้อยกระจายไปทั่ว

“รู้นะครับว่าน่ารัก แต่ก็น่าจะมีขอบเขตบ้าง น่ารักเกินไปแบบนี้มันอันตรายกับหัวใจของพี่นะ” เวสป้าเกลี่ยแก้มนุ่มที่ขึ้นสีจัดด้วยนิ้วมือเรียวอย่างอ่อนโยน ก้มหน้าลงไปใกล้ ไล้จมูกโด่งกับผิวนุ่มทั่วแก้มฝาด กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้ยากจะหยุดสูดดมเนื้อนุ่มได้อย่างที่ใจหมาย

“พี่เวสป้าทำให้ผมเชื่อมั่นและมั่นใจ ถ้าเป็นพี่เวสป้า... คงไม่ทำให้ผมผิดหวังหรอกครับ” ไอน้ำยกมือขึ้นโอบกอดรอบคอเวสป้า ส่งยิ้มยืนยันคำพูดที่บอกออกไป ชายหนุ่มเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าคนรักอย่างเบามือ จุมพิตที่หน้าผากมนแผ่ว โอบกอดร่างของไอน้ำเอาไว้อย่างสุดรักและหวงแหน

“น่ารักเกินไปจริงๆ ด้วยสินะ ทำอย่างนี้พี่ก็แย่สิ หัวใจพี่เต้นแรงแถมความต้องการมันยังทวีคูณจนน่ากลัวแบบนี้” ชายหนุ่มยอมรับอย่างตรงไปตรงมา ไอน้ำเม้มปากแน่น หัวใจเต้นแรงจนเวสป้าได้ยินอย่างชัดเจน

“รู้ครับ สายตาที่เวสป้ามันฟ้องทุกอย่างอยู่แล้ว แถมร่างกายยังบอกทุกสิ่งให้รู้ด้วย...” ปากแดงเม้มแน่นเมื่อพูดในสิ่งที่รับรู้ได้ออกมา เวสป้าหัวเราะเบาๆ จุมพิตลงบนปากที่เม้มแน่นอยากเรียกร้อง คลอเคลียไปมาจนไอน้ำยอมคลายแรงเม้มและรับรสจูบแสนหวานลึกล้ำจากเวสป้า

ละมุน อ่อนนุ่ม เป็นสัมผัสที่ทำให้รู้สึกดีมากเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เคยจูบกันอยู่บ่อยครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้กลับลึกล้ำและหวานชื่นมากกว่าทุกครั้งที่เคยได้รับมา รู้สึกดีจนไม่อยากจะให้จูบนี้สิ้นสุดลงไปง่ายๆ เลยจริงๆ

“รู้มั้ยครับว่าถ้าน่ารักมากเกินไป หัวใจพี่จะแย่เอาได้... แต่ไม่เป็นไรนะครับ น่ารักกับพี่มากๆ เลยก็ได้ พี่มีความสุขจะตาย” เวสป้าถอนริมฝีปากขึ้นมาเล็กน้อย นิ้วมือยังคงเกลี่ยที่แก้มนุ่มไม่หยุด สายตาที่จ้องมองสบกับดวงตากลมใสที่สั่นไหวกับอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้น มองเห็นและรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่มากล้นของคนตัวเล็กกว่าอย่างชัดเจนเป็นที่สุด

“ไอน้ำไม่ทันได้เอ่ยพูดสิ่งใด ริมฝีปากหยุ่นก็กดจูบปิดทับลงมาอีกครั้ง สัมผัสแรกเริ่มอาจจะอ่อนหวานและเบาหวิว แต่ทว่าพอยิ่งนานเข้าความร้อนรุ่มกลับเติมเต็มเข้าไปในสัมผัสของจูบหวานละมุน รสจูบแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงแฝงเอาไว้ซึ่งความอบอุ่นจนถึงหัวใจ

รู้สึกดีเหลือเกิน

มือหนาโอบกอดรั้งร่างเล็กเอาไว้แนบกาย พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานที่แดงจัดอย่างสุดรักและหวงแหน ช่วงเวลาดีๆ เช่นนี้เกิดขึ้นจากความรักของคนทั้งคู่ ไม่ได้เกิดจากความต้องการของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่มันเกิดขึ้นเพราะความปรารถนาของคนทั้งสองที่มีต่อกัน

“รักจังเลยครับ” เวสป้ากระซิบบอกรักอีกครั้ง จรดจมูกกดลงบนเนื้อนุ่มนิ่ม ไอน้ำรู้สึกเก้อเขินและอายในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเหลือเกิน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันก่อให้เกิดความรู้สึกที่ดีที่สุดเท่าที่ตนเองเคยรู้สึก

“เหมือนกันครับ... รักพี่เวสป้านะ” ไอน้ำยิ้มจนตายิบหยี เผยอริมฝีปากเล็กน้อยเพื่อรับรสจูบที่เวียนมาบรรจบที่ปากนุ่มไม่รู้เบื่อ มือหนาเริ่มปัดป่ายไปตามเนื้อเนียนนุ่มชวนสัมผัส บีบเค้นผิวละเอียดเบามือ เพื่อถนอมคนที่รักสุดใจให้มากที่สุด

ผิวของไอน้ำทั้งนุ่มและลื่นมือ มันชวนให้สัมผัสและเชยชิมไปเสียทุกส่วน ริมฝีปากลากไล้ไปทั่วผิวอ่อนนุ่ม กดจูบไปตามผิวเนียนด้วยความปรารถนาที่มิอาจจะต้านทานได้อย่างง่ายดาย

ไอน้ำรู้สึกร้อนวูบวาบตามเนื้อตัว ยิ่งบริเวณที่ถูกสัมผัสเนิ่นนานยิ่งร้อนระอุ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ปากแดงเม้มแน่นอย่างสะกดอารมณ์แปลกใหม่ที่เกิดขึ้นกับตนเอง

“อ๊ะ... อื้อ” ไอน้ำเผลอตัวร้องเสียงสั่นทั้งๆ ที่พยายามคุมเสียงน่าอายเอาไว้ แต่อารมณ์ปั่นป่วนมันยากจะควบคุมเหลือเกิน มือบางปิดปากตัวเองแน่น เวสป้าละความสนใจจากอกนุ่มและจุดแดงตัดผิดขาวขึ้นมาส่งยิ้มให้กับคนน่ารักที่ดูเนื้อตัวเปลี่ยนเป็นสีชมพูทั้งร่างกาย

“ไม่ต้องเขินหรอกครับ ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ อีกอย่างเสียงของไอน้ำก็ออกจะน่าฟัง” มือหนากุมมือเรียวขึ้นมาจุมพิตแผ่ว จ้องมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่มีอยู่เสมอ ไอน้ำหยักหน้ารับราวกับต้องมนต์สะกด ไม่ว่าเวสป้าจะต้องการสิ่งใด บอกได้เลยว่าไอน้ำพร้อมที่จะมอบให้ทุกอย่าง

“พี่เวสป้า... ผม เอ่อ ต้องการพี่เวสป้า” พูดจบก็หลับตาปี๋เพราะเขินอายในสิ่งที่ตนเองพูดออกไป แต่ในเมื่อมันเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว มันคงไม่มีทางหยุดลงโดยที่ยังไม่ถึงจุดหมาย อีกอย่างตนเองก็ตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นคนคนเดียวกับเวสป้า เพราะฉะนั้นต้องกล้าที่จะแสดงความรู้สึกและความต้องการออกมาให้มากกว่านี้

“ครับ... พี่ก็ต้องการไอน้ำเหมือนกัน” เวสป้าลูบเส้นผมนุ่มด้วยความเอ็นดู ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่าตนเองไม่เคยคิดถึงสิ่งนี้ เอาจริงๆ ก็คิดถึงวันที่จะได้ลึกซึ้งกับไอน้ำอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ได้แค่คิด ไม่เคยเกินเลยทั้งคำพูดและการกระทำ รอให้ความรักมันสุกงอมเต็มที่ เพื่อที่จะได้รสชาติของความรักที่มันหอมหวานละมุน

และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึงเสียที เวสป้าตั้งใจแล้วว่าจะทำให้วันนี้ของตนเองและไอน้ำเป็นวันดีๆ ที่น่าจำจดเป็นที่สุด

เสียงฟ้าร้องคำรามยังคงดังอย่างต่อเนื่อง แต่ทว่ามันไม่อาจทำให้ความกลัวก่อเกิดขึ้นมาในจิตใจของไอน้ำได้เลยแม้แต่น้อย หัวใจที่สั่นระรัวถูกครองครองด้วยความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้นจากสัมผัสและการกระทำของเวสป้าจนเต็มหัวใจ ไม่มีพื้นที่ให้ความกลัวมาเกาะกินได้แม้สักนิด

“ถ้าอยากให้พี่หยุด หรือรู้สึกว่ายังไม่พร้อม ก็บอกพี่นะครับ พี่จะไม่ฝืนทำในสิ่งที่ไอน้ำไม่ชอบ” เวสป้าบอกอีกครั้งเพื่อย้ำให้ไอน้ำรู้ว่าตนเองไม่ได้เร่งรัดอะไร ถึงใจจะอยากครอบครองร่างกายน่ากอดก็ตามที แต่สำหรับเวสป้าแล้ว... ความรักและความเชื่อใจของไอน้ำสำคัญยิ่งกว่า

“ผมไม่ได้ฝืนนะครับ และผมก็ไม่อยากให้พี่เวสป้าต้องฝืนเหมือนกัน... ทำตามที่ใจต้องการเถอะครับ” ไอน้ำยิ้มรับกับความรู้สึกดีๆ ที่เวสป้ามีต่อตนเอง อยากให้ทั้งตนเองและคนรักมีความสุขไปด้วยกัน ตนเองก็ไม่ได้ฝืนใจและไม่อยากให้เวสป้าต้องฝืนข่มใจเช่นกัน

เวสป้าส่งยิ้มให้กับไอน้ำ มือหนาจับปมผ้าเช็ดตัวที่ขมวดอยู่ที่เอวเล็กขาวผ่องให้คลายออก มืออีกข้างไล้เรียวขาขาวที่โผล้พ้นจากผ้าเช็ดตัวสีสะอาด ไอน้ำตัวสั่นเล็กน้อยจากอากาศเย็นฉ่ำเพราะสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสายทางด้านนอก และจากฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้ผิวกายตนเองไปมาอย่างเบามือ

เวสป้าดึงผ้าเช็ดตัวออกจากร่างกายของไอน้ำ มองดูคนน่ารักที่นอนหันหน้าไปอีกทางพลางหลับตาปี๋ คงไม่กล้ามองสบตาเพราะอาการเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกระหว่างตนเองกับไอน้ำ เพราะฉะนั้นควรปล่อยให้ไอน้ำเรียนรู้ด้วยตนเองว่าควรจะวางตัวหรือว่าแสดงออกอย่างไรบ้าง

“พี่ขอสัมผัสนะครับ” ใบหน้าหวานพยักรับช้าๆ มือเรียวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อมือหนาเริ่มสัมผัสส่วนที่ถูกเปิดเผยให้เห็นอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าอากาศจะขมุกขมัวเพราะเมฆฝนที่ก่อตัวหนาจนแสงอาทิตย์ไม่อาจสาดส่องเข้ามาได้ แต่มันก็ไม่ได้มืดมิดเหมือนเช่นยามราตรี ยังคงมองเห็นทุกการกระทำได้อย่างชัดเจน

“อ๊ะ... พะ.. พี่เวสป้า” ไอน้ำได้แต่ร้องเรียกชื่อของคนรักยามที่ถูกสัมผัสด้วยนิ้วมือที่ไล้วนไปมา ถูกกอบกุมจนเต็มฝ่ามือ สัมผัสที่ขยับขึ้นลงช้าๆ ทำให้หัวใจสั่นไหว ยิ่งสัมผัสถูกเร่งความเร็มเพิ่มมากเท่าไหร่ หัวใจยิ่งเต้นระรัวจนน่ากลัวว่ามันจะระเบิดออกมาจริงๆ

ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างปลดเข็มขัดและดึงออกจากเอวของตนเอง มืออีกข้างยังคงสร้างความปั่นป่วนและวาบหวาม ให้กับคนตัวเล็กที่นอนบิดตัวไปมาจากพายุอารมณ์ที่เริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อย

“ไอน้ำเองก็สัมผัสพี่สิครับ” ชายหนุ่มจับมือบางที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนให้เลื่อนมาสัมผัสลงบนหน้าท้องแกร่ง กางเกงยีนส์ถูกปลดกระดุมและรูดซิปลงมาเพียงเล็กน้อย เวสป้าทิ้งตัวลงนอนตะแคงเข้าหาร่างเปลือยเปล่าน่าสัมผัส มอบความสุขล้นให้กับไอน้ำด้วยมือที่ขยับเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง

“อื้อ...” มือเล็กค่อยๆ สอดเข้าไปใต้เนื้อผ้าที่ปกปิดส่วนซ่อนเร้นของคนรัก ต่อให้อายแค่ไหน แต่พายุอารมณ์ปรารถนาที่โหมเข้าใส่อยู่ในขณะนี้ มีแต่ต้องก้าวไปข้างหน้า ไม่อาจจะหยุดนิ่งหรือถอยกลับไปได้อีกแล้ว

ไอน้ำเม้มปากแน่นยามที่มือสัมผัสกับส่วนแข็งขืนที่ซ่อนเร้น มือเล็กออกแรงดึงกางเกงที่เวสป้าสวมใส่ลงมาเล็กน้อย เพื่อเปิดเผยส่วนที่ง่ายต่อการกระตุ้นอย่างชัดเจน มือเรียวกอบกุมและขยับจังหวะไปมา อาจจะไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เคยทำกับตัวเอง แน่นอนว่าไอน้ำก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่เรียนรู้วิธีการปลดปล่อยอารมณ์ของตนเองมาบ้าง จึงไม่แปลกหากจะรู้ถึงวิธีการช่วยปรนเปรอและปลดปล่อยอารรมณ์ให้กับคนรัก

“อื้ม... ชอบจังครับ” เวสป้าเอ่ยเสียงต่ำอย่างชอบใจ กดจูบลงบนเนินไหล่และไล้ไปตามซอกคอของไอน้ำ มือยังคงสร้างอารมณ์ปั่นป่วนให้คนน่ารักอย่างต่อเนื่อง

“อ๊ะ... อ้า” อารมณ์ที่ครุกรุ่นเริ่มระอุและเตรียมพร้อมที่จะระเบิดเต็มที่ ไอน้ำบิดตัวเกร็งแต่ยังคงขยับเขยื้อนมือเป็นจังหวะไม่ทำให้อารมณ์ของเวสป้าต้องขาดตอน

“อื้ม... รู้สึกดีมั้ยครับ” เวสป้าแตะลิ้นลงบนยอดอกสีสดแข็งชัน ประกบปากดูดดุนเม้มริมฝีปากกับเนื้อนุ่มอยู่เนิ่นนาน ตวัดลิ้นเลียอย่างช่ำชองสร้างความพออกพอใจให้กับคนรักอย่างเต็มที่ ไอน้ำรู้สึกว่าทุกอย่างมันดูเบลอ มันพร่ามัว มองอะไรไม่ชัดเจนสักเท่าไหร่

เหมือนรอบข้างมันมีแต่สีขาว เหมือนอารมณ์ที่ปั่นป่วนในท้องมันเริ่มต้านทานไม่ไหว ยิ่งเวสป้าเร่งความเร็วจากมือเท่าไหร่ พายุที่ก่อเกิดขึ้นมายิ่งโถมใส่มากเท่านั้น

“พี่เวสป้า... ผม... อื้อ...” ไอน้ำเกร็งร่างกายเล็กน้อย มือไม้ไร้เรี่ยวแรงจนต้องหยุดสัมผัสที่มอบให้กับเวสป้า หอบหายใจจนร่างกายกระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนัก เวสป้าจุมพิตลงบนหน้าผากมน บีบแก้มนุ่มเบาๆ ผละตัวลุกขึ้นจากร่างของไอน้ำ ไปหยิบบางสิ่งติดมือกลับมา

“ต่อมั้ยครับ หรือว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อน...” เอ่ยถามอย่างชั่งใจ เพราะเท่านี้ก็ทำให้ไอน้ำหอบหายใจอย่างหนัก ถ้ามากกว่านี้กลัวว่าไอน้ำอาจจะตั้งตัวไม่ทัน

“หยุดไม่ได้แล้วครับพี่เวสป้า... อารมณ์มันมาเต็มที่แล้ว ทำต่อเถอะครับ” ไอน้ำตอบรับตามที่ใจคิดและต้องการ จะให้หยุดครึ่งๆ กลางๆ ก็คงไม่ใช่ที่ เพียงแค่ถูกสัมผัสและได้สัมผัสด้วยมือก็รู้สึกดีมากขนาดนี้ ถ้าได้เป็นคนของเวสป้า ไอน้ำคงรู้สึกดีมากกว่านี้หลายเท่าตัวเป็นแน่

“น่ารักจัง...” เวสป้ายิ้มอย่างพึงพอใจ ถอดกางเกงออกจากร่างกาย ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ร่างที่นอนหายใจช้าๆ อยู่บนเตียงนอน กับร่องรอยที่ถูกปลดปล่อยบนท้องแบนราบ เวสป้าหยิบกระดาษมาเช็ดร่างกายให้คนรักอย่างเบามือ

“ความรู้สึกไวเหมือนกันนะครับ...”

“พี่เวสป้าอย่าล้อสิครับ ผมก็อายเป็นนะ” ถึงไอน้ำไม่บอกเวสป้าก็รู้ว่าคนน่ารักกำลังเขินอายมากแค่ไหน ก็ร่างกายเล่นเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัวแบบนี้

“ครับๆ ไม่ล้อแล้วล่ะ แต่จะเริ่มต้นสานต่อจากเมื่อกี้แล้วน้า” ไอน้ำกัดปากแน่น พยักหน้ารับอย่างตัดสินใจ ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน ยังไงซะเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นกับตนเองและเวสป้าอยู่แล้ว ขอแค่เป็นคนคนนี้เท่านั้น ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็จะเต็มใจให้สัมผัสได้ตามที่ใจต้องการจริงๆ

ชายหนุ่มขยับตัวขึ้นนั่งอยู่ที่ปลายเตียง จับขาเรียวให้แยกออกจากกัน ขวดเจลใสถูกบีบลงบนฝ่ามือ ปาดป้ายลงยังช่องทาง เริ่มต้นเปิดทางให้กับคนที่นอนจิกเกร็งร่างกายเพียงแค่เริ่มต้นได้รับสิ่งแปลกใหม่จากบทรักที่กำลังจะก่อเกิด

“ไหวนะครับ” ไอน้ำพยักหน้ารับ เวสป้ากดแช่นิ้วมือค้างเอาไว้ ค่อยๆ ปรับความเคยชินให้กับไอน้ำเสียก่อน มือหนารูดรั้งส่วนอ่อนไหวให้เตรียมพร้อมกับการเริ่มต้นบทรักที่กำลังจะทำให้คนทั้งคู่เป็นหนึ่งเดียวซึ่งกันและกัน

“อ๊ะ... ไหวครับ” ไอน้ำรู้สึกปั่นป่วนจากสัมผัสวาบหวามที่เกิดขึ้น เมื่อเวสป้าปล่อยให้ตนเองเป็นอิสระได้เพียงแค่ไม่นาน ความรู้สึกที่แท้จริงก็เกิดขึ้นในทันที ไอน้ำต้องขยุ้มผ้าปูที่นอนเสียจนแน่น สิ่งแปลกปลอมที่สอดแทรกเข้ามาในร่างกายทำให้ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น

“อื้อ... จะ... เจ็บ” เวสป้าไม่ได้ชะงักค้างแต่ทว่าค่อยๆ ก้มลงจูบที่ขมับของคนรัก เลื่อนริมฝีปากลงมาบรรจงจูบที่ปากนุ่ม เพื่อดึงความสนใจของไอน้ำให้แบ่งมารับรสจูบปลอบประโลม เพื่อที่จะได้ไม่มุ่งไปสนใจยังความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว

มือเรียวกอดรัดร่างหนาเอาไว้แน่น จิกนิ้วและเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์ปั่นป่วนที่มวนอยู่ในท้อง มันเหมือนมีบางสิ่งวิ่งวนไปทั่วร่างกาย รู้สึกวูบวาบยามที่เวสป้าขยับร่างกายเข้าหาและถอนร่างกายออกห่าง วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น เป็นจังหวะที่บรรเลงด้วยท่วงทำนองของอารมณ์รักที่รังสรรค์ขึ้นมาอย่างลงตัวเป็นที่สุด

“ผ่อนคลายนะครับ อย่าเกร็งมาก...” เวสป้าลูบใบหน้าที่ที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กตามไรผม จูบหน้าผากมนเบาๆ ส่งยิ้มให้กับคนรักที่ยามนี้ได้เป็นหนึ่งเดียวกันอย่างเกือบจะสมบูรณ์

“มัน... เสียวจังครับ” ไอน้ำหลับตาปี๋เมื่อพูดคำที่ไม่คิดว่าตนเองจะพูดออกมาได้ แต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ช่วงเวลาที่เวสป้าถอนตัวขึ้นและโถมร่างสวนกลับเข้ามาหา มันหวิวไหว มันวาบหวาม มันสั่นสะท้านจนร่างกายบิดเร่าด้วยความทรมานแสนหวานที่เกิดขึ้น

เหมือนจะเจ็บปวด เหมือนจะทรมาน แต่มันก็หวานละมุน มันดูอบอุ่นเสมอกับสัมผัสที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ของเวสป้า

“รู้แล้วครับ... พี่ก็เหมือนกัน” เวสป้าเลียเนื้อนุ่มที่ซอกคอ เม้มเบาๆ พอให้คนด้านล่างสั่นสะท้าน ไอน้ำปัดป่ายมือเรียวไปทั่วแผ่นหลังของคนรัก ฝากรอยเล็บทิ้งเอาไว้อย่างไม่ได้ตั้งให้ให้เกิด

เสียงฟ้ายังคงร้องคำราม เสียงเตียงนอนเสียดสีและโยกไหวไปพร้อมๆ กับบทเพลงรักที่คนทั้งคู่กำลังประสานเข้าด้วยกันอย่างลงตัว บททำนองแห่งรักเป็นบทเพลงที่ไม่มีใครเข้าใจได้ นอกจากคนที่กำลังร่วมบรรเลงด้วยกันเท่านั้นที่จะรับรู้ได้ถึงความหมายของมัน

“อ่า... ดีจังครับ” เวสป้ากัดปากแน่นยามที่คนรักเกร็งร่างกายตอดรัดตนเองเสียจนปั่นป่วน ต้องก้มลงไปคลอเคลียและดึงความสนใจของไอน้ำให้ไปอยู่ที่สัมผัสตรงอื่นบ้าง เผื่อผ่อนคลายอาการเกร็งที่เกิดขึ้น

“จูบพี่หน่อยครับ พี่อยากให้ไอน้ำจูบพี่จัง” ใบหน้าหล่อเหลาแต้มยิ้มอยู่เสมอ ไอน้ำยกมือขึ้นโอบกอดเกี่ยวคอคนรักลงมาชิดใกล้ ยามนี้คนตัวเล็กเหมือนถูกสะกดจิตให้ทำตามในสิ่งที่เอ่ยปากร้องขอ ไม่ว่าเวสป้าจะขออะไร ไอน้ำก็ยินดีที่จะทำตามอย่างไม่มีการเกี่ยงงอนใดๆ

รสจูบของไอน้ำอาจจะไม่ร้อนแรง แต่ก็ช่างยั่วเย้าและแอบซุกซนอย่างคาดไม่ถึง จูบที่เชิญชวนให้เวสป้าจูบตอบและไม่อาจละความสนใจไปจากความละมุนที่ปลายลิ้นและริมฝีปากนี้ได้

ร่างกายของคนทั้งคู่เบียดเสียดและแนบชิด ริมฝีปากยังคงบดเบียดอย่างไม่มีใครอาจจะแยกสัมผัสที่ชวนเคลิ้มนี้ได้ เวสป้ายังคงสอดประสานร่างกายเข้าหาไอน้ำอย่างสม่ำเสมอ จังหวะของเพลงรักเริ่มร้อนแรงดั่งเปลวไฟที่ลุกโชนสว่างไสว

“อื้อ...” เสียงอื้ออึงดังในลำคอของคนทั้งคู่ ริมฝีปากที่แยกห่างเชื่อมด้วยน้ำใสจากปลายลิ้นของทั้งสอง เวสป้าซุกหน้าลงบนร่างกายที่ชวนสัมผัสอีกครั้ง ซุกไซ้ไปทั่วด้วยอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงอีกหนึ่งระดับ

สัมผัสของเวสป้าร้อนแรงมากขึ้น หากแต่ไม่ได้แฝงความหยาบโลนเอาไว้ เป็นสัมผัสที่แฝงเอาไว้ซึ่งความอบอุ่นและนุ่มนวลชวนให้ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับจังหวะที่เวสป้าสร้างมันขึ้นมา

พายุโหมกระหน่ำใส่ไอน้ำหนักมากขึ้น เมื่อมือหนาจับที่เอวเล็กและเริ่มใส่จังหวะที่หนักแน่นมากยิ่งขึ้นเข้าหา มือเรียวกระตุกดึงผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ออกแรงดึงมากยิ่งขึ้นเมื่อเวสป้าโถมร่างเข้ามาอย่างถี่รัว

“พี่เวสป้า...อ่า...” ไอน้ำปัดป่ายมือที่หน้าท้องแกร่ง เลื่อนลงมาจับและสัมผัสส่วนอ่อนไหวของตนเอง เร่งจังหวะอย่างหนักเมื่ออารมณ์ใกล้จะปะทุอย่างเต็มที่

“รักนะครับ...” เวสป้ากดเสียงต่ำ จับเอวเล็กแน่นและใส่แรงของจังหวะสุดท้ายเข้าหาอย่างเร็วและต่อเนื่อง ใบหน้าที่เชยขึ้นเล็กน้อยดูดีในสายตาของคนมองอย่างไอน้ำมากจริงๆ

“อ่ะ... อ้า...” ชายหนุ่มถอนตัวออกห่างจากร่างเล็กที่กำลังปลดเปลื้องความสุขด้วยมืออย่างหนักหน่วง เวสป้าปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดภายนอกร่างกายของคนรัก หอบหายใจสะท้านเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง

“พะ... พี่เวสป้า ผะ... ผม... อ้า” ไอน้ำร้องเรียกชื่อคนรักพลางปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมาพร้อมกับพายุลูกสุดท้ายที่พัดผ่านพ้นไปในที่สุด

“ไหวมั้ยครับคนดี” ชายหนุ่มขยับร่างขึ้นมานอนเคียงคนรักที่นอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า ไอน้ำพยักหน้ารับ ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเจ็บมากเพียงแค่ขยับตัวก็ตามที

“ไหวครับ... ผมมีความสุขมากเลยครับพี่เวสป้า” ไอน้ำเอ่ยพูดและส่งยิ้มทั้งๆ ที่ยังนอนหลับตาสนิท เวสป้าจุมพิตลงบนเปลือกตาของไอน้ำอย่างอ่อนโยน คนน่ารักของเวสป้ารับรู้และสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของชายหนุ่มอยู่เสมอ

ในทุกๆ สัมผัสที่ได้รับ เต็มไปด้วยความรัก ความอ่อนโยน ความหวงแหน และความลึกซึ้งที่รับรู้ได้ด้วยหัวใจ

“เหมือนกันครับ พี่มีความสุขมากจนไม่อาจจะหาคำมาอธิบายได้จริงๆ รักไอน้ำมากเลยครับ” ไอน้ำสะดุ้งเล็กน้อยยามที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากปากหยุ่นที่แตะลงบนอกด้านซ้าย จูบที่เนิ่นนานเกิดจากสัมผัสเพียงแผ่วเบาของริมฝีปากที่นาบลงมา

แต่ทว่าความรู้สึกที่ได้รับกลับหนักแน่นมากจริงๆ

“ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะเกิดความรู้สึกดีๆ แบบนี้ได้จากผู้ชายด้วยกัน บอกตามตรงนะครับ แม้แต่กับผู้หญิง... ผมยังไม่เคยมีอะไรกับใครเลยด้วยซ้ำ” ไอน้ำแก้มแดงปลั่งจนเวสป้าอดที่จะซุกหน้าลงไปไซ้แก้มนุ่มไม่ได้ ออกจะเอ็นดูในความน่ารักของเจ้าตัวมากอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“พี่ก็ไม่เคยทำแบบนี้กับผู้ชายที่ไหนมาก่อนนะครับ... ถ้าไม่ใช่ไอน้ำก็คงไม่ไหวเหมือนกัน ก็อย่างที่บอก รักแค่คนนี้นั่นแหล่ะ” เวสป้าหยิบผ้าเช็ดตัวที่ในตอนแรกไอน้ำเป็นคนนุ่งขึ้นมาพันเอว เดินหายไปในห้องน้ำและหยิบอ่างน้ำกับผ้าเนื้อนุ่มติดมือออกมาด้วย

“ผมลุกไปอาบน้ำเองก็ได้... อ๊ะ คิดว่าคงไม่ได้แล้วครับ” ไอน้ำทำหน้าเหยเก ท่าทางที่ดูเป็นธรรมชาติของเจ้าตัวดูน่ารักจนเวสป้าต้องลงไปซุกหน้าเข้าที่ตัวอย่างอดไม่ได้

“อยากจะกอดอีกหลายๆ ครั้งจังเลย ใครจะไปคิดว่าคนน่ารักจะแอบร้อนแรงได้ถึงขนาดนี้” มือบางต่อยเข้าที่ท้องของคนรักเบาๆ สีหน้างอนๆ ส่งตรงมาให้คนมองชอบอกชอบใจเล่น มือหนาค่อยๆ บิดน้ำออกจากเนื้อผ้า บรรจงเช็ดตามร่างกายของคนน่ารักอย่างเบามือที่สุด

“วันนี้พอเท่านี้ดีกว่าเนอะ ไว้วันหลังรอให้หายดีก่อนค่อยต่อกันอีกสักสองสามรอบ โอ๊ย... พี่เจ็บนะครับ กัดแขนพี่ทำไมก็ไม่รู้ เดี๋ยวพี่กัดคืนซะเลยนี่” เวสป้าแกล้งร้องโอดโอยเมื่อถูกคมเขี้ยวฝังลงบนท่อนแขนแทนอาการเขินอายจากคนรัก

“มันเขี้ยวนี่ครับ ตอนนี้ผมไม่ตามใจพี่เวสป้าแล้ว ระบมไปทั้งตัวเลย ใส่เสื้อผ้าให้หน่อยนะครับ ดี๋ยวพี่เมากับไอ้เปากลับมาก่อน รับรองเลยว่าผมถูกไอ้เปาล้อจนตายแน่” เวสป้ายิ้มรับ ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของไอน้ำอีกครั้ง ส่งยิ้มในระยะใกล้ จ้องมองสบตากันและกัน ความรู้สึกส่งผ่านทางสายตามุ่งตรงสู่หัวใจได้ในทันที

“รักจังเลยครับ” เวสป้าลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้กับไอน้ำ ดึงผ้าขึ้นมาห่มให้กับคนที่ดูเหมือนว่าจะปล่อยตัวเองเข้าสู่นิทราไปเกือบเรียบร้อย แต่ก็ยังส่งยิ้มและกอดมือของชายหนุ่มเอาไว้เสียแน่น

“รักเหมือนกันครับ...” และไอน้ำก็จมดิ่งลงสู่ความฝันด้วยความเหนื่อยเพลีย บวกกับอากาศที่เย็นสบายได้ที่ เวสป้านั่งมองใบหน้าที่ยังคงเจือสีชมพูระเรื่อด้วยความรัก เกลี่ยแก้มนุ่มไปมาอย่างเอ็นดู

ความรักเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ

..........

 

อ่านจบแล้วรบกวนกลับไปเม้นที่บ้านนิยายด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

NC #คือกูต้องการมึง 26. เสี้ยนหนาม (ไปป์)

 26. เสี้ยนหนาม (ไปป์)

 

ผ่านเหตุการณ์บัดซบมาได้สัปดาห์กว่าๆ ร่างกายของผมก็ดีขึ้นมากหลังจากที่ได้นอนพักอย่างเต็มที่ อารมณ์ของผมเองก็ดีขึ้นมาเช่นกัน หลังจากที่ได้เห็นความฉิบหายของใครคนหนึ่งที่กล้ามาล้อเล่นกับคนอย่างผม

ไอ้นายไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย ไม่ได้ถาม ไม่ได้สงสัย หรือบางทีมันอาจจะรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าเป็นฝีมือของผม

เอาจริงๆ มันก็ไม่ใช่ฝีมือของผมสักหน่อย ผมก็แค่บังคับให้ไอ้มาร์คมันทำก็เท่านั้น เพราะถ้ามันไม่ทำผมก็จะเล่นงานมันก็เท่านั้นเอง อีกอย่างไอ้มาร์คมันก็ไม่ได้แคร์อะไรกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ไม่ได้เห็นหน้ามันเลยแม้แต่น้อย เพราะว่ามันช่ำชองกับเรื่องแบบนี้ไง มีนาไม่ใช่คนแรกหรอกที่ถูกกระทำแบบนี้

เวลาที่จะใช้ใครสักคนก็ต้องดูให้เป็นว่าคนคนนั้นเหมาะกับงานที่ใช้ให้ทำหรือเปล่า และไอ้มาร์คคือหมากที่เยี่ยมยอด เพราะมันตอบสนองความต้องการของผมได้เป็นอย่างดี มันชอบเล่นสนุกกับชีวิตคนอื่น ถ้ามันเดินเข้าไปในชีวิตใคร คนนั้นไม่ได้พบจุดจบที่ดีนักหรอก

โลกนี้มันอยู่ยากนะ ถ้าไม่ทำตัวให้เหนือกว่าหรือทำตัวให้สามารถกดคนอื่นให้ต่ำกว่าได้ คงใช้ชีวิตอยู่ในสังคมที่ผมอยู่ได้ยากเต็มที

ผมมันคนประเภทเห็นความฉิบหายของคนที่ผมเกลียดแล้วรู้สึกดีเสียด้วยสิ ยิ่งเห็นมีนาทรมานและเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากเท่าไหร่ ผมยิ่งอารมณ์ดีมากเท่านั้น

ถ้ามีนาจะโทษใครสักคนก็คงต้องโทษตัวเอง โทษที่ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร โทษที่กล้าส่งคนมาทำร้ายผม และโทษที่มีนาอยากจะกลับมาทวงไอ้นายคืน โทษข้อสุดท้ายนี่แหล่ะที่ทำให้ผมเกลียดมีนามากกว่าข้อไหนๆ

ไอ้นายเป็นผู้ชายของผม มันเป็นคนรักของผม เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผมคนนี้ ใครก็ตามไม่ว่าจะใหญ่หรือกร่างมาจากไหน ก็อย่าหวังจะมาแย่งคนของผมไปได้ ถ้าผมไม่ยอมปล่อยไอ้นายไปด้วยตัวของผมเอง ใครก็อย่าหวังจะได้มันไป

การที่ผมจะรักใครได้สักคนมันไม่ใช่เรื่องง่าย กว่าที่ผมจะยอมรับว่ารักไอ้นายและยอมคบกับมันอย่างเปิดเผย ผมต้องขัดแย้งกับตัวเองอยู่นานสองนาน ผมยอมสูญเสียอิสรภาพที่ผมรัก เพื่อคบหากับไอ้นายเพียงคนเดียว

นั่นก็เพราะว่าผมรักมันเข้าแล้ว และถ้าผมรักใครหรือรักอะไรสักอย่าง ผมจะหวงแหนและเก็บสิ่งนั้นเอาไว้กับผมให้นานที่สุด ต่อให้ผมไม่แสดงออกว่ารัก แต่ผมก็รักและไม่ต้องการแบ่งความรักจากมันไปให้ใคร

“เฮ้อ...” ผมเอนกายพิงโซฟา นั่งไขว้ขาจ้องมองไปยังเบื้องหน้า มองดูไอ้นายที่สาละวนกับการเก็บเสื้อผ้าที่เกลื่อนอยู่บนพื้นห้อง มีไอ้นายแค่คนเดียวก็พอแล้ว มันสามารถทำเพื่อผมได้ทุกอย่างโดยไม่เกี่ยงเลยแม้แต่น้อย ผมไม่ต้องการใครหน้าไหนทั้งนั้น ไม่มีใครที่ดีได้เท่ากับผู้ชายของผมอีกแล้ว

“ใจคอมึงจะไม่ไปใส่เสื้อผ้าให้มันดีๆ หรือไงวะ” มันหันมามองหน้า ผมจิบไวน์อย่างสบายอารมณ์ ตอนนี้มีแต่เรื่องที่ทำให้มีความสุข เลยไม่รู้สึกหงุดหงิดเลยสักนิด

“ใส่ทำไม เดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี มึงคิดว่ากูจะพอง่ายๆ หรอวะ มึงไม่ยอมนอนกับกูมาทั้งสัปดาห์ ให้กูหยุดแค่ครั้งเดียวน่ะหรอ... ยากว่ะ” ผมสวมเสื้อคลุมแบบหลวมๆ เนื้อตัวเหนอะหนะไปด้วยอารมณ์ของไอ้นาย พอนึกถึงก็เริ่มรู้สึกรำคาญใจขึ้นมาหน่อยๆ

“เอาแต่ใจตัวเองดีนะ...” มันเดินเข้ามาหา จับเชือกทั้งสองเส้นมัดให้เสื้อคลุมกระชับปิดบังร่างกายของผม คิดว่าจะเดินเข้ามาถอดเสียอีก แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมันก็ต้องถอดให้ผมอยู่ดี

“ทำเป็นพูดไปเถอะ ถึงยังไงมึงก็รักกูอยู่ดี นั่งลงตรงนี้ดิ” ผมดึงไอ้นายให้นั่งลงข้างๆ ใช้ขาก่ายขามันเอาไว้อย่างไม่ยอมให้ลุกหนีไปง่ายๆ พลิกตัวขึ้นนั่งทับบนขาและหันหน้าเข้าหามัน โอบกอดรอบคอไอ้นายและส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ตามนิสัย

“พรุ่งนี้กูต้องอยู่คุยเรื่องโปรเจคกับพวกไอ้คิน อาจจะกลับช้าสักหน่อย เพราะฉะนั้นกูขับรถไปเองนะ” ชายเสื้อคลุมแหวกออกกว้างอย่างท้าทายสายตาของไอ้คนที่เอาแต่จ้องมองผมอย่างไม่ละสายตาไปไหน ถึงมันจะไม่ใช่คนพูดมาก แต่ความรู้สึกทุกอย่างก็แสดงออกทางสายตาได้เป็นอย่างดี

“ให้มันทำงานจริงๆ นะ ไม่ใช่ไปทำลายชีวิตใครเขาอีก” กะแล้วว่าไอ้นายมันต้องรู้ เพราะมันไม่ใช่คนโง่ แต่ที่มันไม่พูดไม่ถามคงเพราะรู้ดีแก่ใจว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นมา ดีไม่ดีก็จะทะเลาะกันอีก

“กูไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย มีแต่คนทำตัวเองทั้งนั้น ว่าแต่มึงเหอะไอ้นาย กูไม่ได้กลับมาด้วยห้ามแวะข้างทางนะ กูไม่ค่อยไว้ใจอริไอ้เนมเท่าไหร่ มึงเสือกเกิดมาหน้าตาเหมือนมันทำห่าอะไรก็ไม่รู้ ต้องมารับความซวยจากมันอีก” ผมเกลียดไอ้เนมอย่างไม่มีเหตุผล ต่อให้มันหน้าเหมือนไอ้นายก็ตาม แต่ผมก็ยังคงเกลียดมัน และคงไม่มีวันญาติดีกับมันได้

ต่อให้มันจะเป็นคนที่ไอ้ซิกรัก หรือมันจะเป็นพี่ไอ้นาย ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับผม ต่อให้มันถูกกระทืบตรงหน้าก็ช่างปะไร ผมจะยืนกอดอกดูอย่างลุ้นๆ ว่ามันจะตายหรือเปล่า ถ้ามันไม่ตายผมจะเข้าไปซ้ำให้มันตายด้วยตัวผมเอง

ไอ้ซิกเคยถามว่าทำไมผมถึงเกลียดไอ้เนม ทั้งๆ ที่มันหน้าเหมือนไอ้นายจนแทบจะแยกไม่ออก ก็จริงที่มันหน้าตาเหมือนกัน แต่ก็มีแค่อย่างเดียวนั่นแหล่ะที่เหมือน เพราะนอกจากหน้าตาแล้ว นิสัย สันดาน และรสนิยมของพวกมันก็ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

สาเหตุที่ผมไม่ชอบไอ้เนมก็เพราะไอ้ห่านี่มันคอยยุคอยเป่าหูให้ไอ้นายเลิกยุ่งวุ่นวายกับผม ในช่วงแรกๆ ที่ผมกับไอ้นายเป็นแค่เพื่อนนอนกันนั้น ไอ้เนมมันเคยบอกว่าชอบคนแบบผมไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา มันเคยกันไม่ให้ไอ้นายมายุ่งกับผมอยู่สักพัก ด้วยการเรียกตัวไอ้นายกลับไปอยู่ที่บ้าน

แต่คิดว่าระหว่างมันที่เป็นพี่กับผมที่สามารถมอบความสุขให้ได้อย่างอิ่มเอมใจ ไอ้นายมันจะเลือกใครมากกว่ากัน ไอ้เนมมันไม่รู้หรอกว่าความรักและความหลงใหลทำให้คนหูหนวกตาบอดและไม่เชื่อฟังคำเตือนใคร สุดท้ายไอ้นายก็กลับมาหาผมอยู่ดี

และแน่นอนว่าเราก็รักกันดีจนถึงตอนนี้ หึ!

“มันก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นหรอกว่ะ ยังไงไอ้เนมมันก็พี่กู เพลาๆ อาการเกลียดกันลงบ้างก็ดีนะ กูสงสารไอ้ซิก...”

“ถ้ามึงขอกูจะยอมลดความเกลียดไอ้เนมลงก็ได้ แต่แค่เปอร์เซ็นเดียวเท่านั้น ไม่มากไปกว่านี้ ใครก็ตามที่คอยเป่าหูให้มึงเลิกรักกู กูก็จะเกลียดคนคนนั้น นั่นแหล่ะเหตุผล” ผมเกลี่ยท้ายทอยสางเส้นผมไอ้นายเล่น ขยับเข้าไปนั่งแนบชิดกับหน้าท้องแกร่ง เกี่ยวขาเข้าที่เอวของไอ้นาย

เป็นท่าที่ชวนให้รู้สึกอยากขยับตัวออกแรงเล่นเสียจริง

“มันไม่สำคัญว่าใครจะเป่าหูกูยังไง คนที่จะตัดสินใจว่าจะรักหรือจะเลิกรักมันคือตัวกูเอง กับกูน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะกูไม่สนใจอยู่แล้วเรื่องที่มึงกับไอ้เนมจะเกลียดกันมากแค่ไหน แต่กับไอ้ซิก... มันคงลำบากใจ” ผมจิบไวน์และประกบปากไอ้นาย ป้อนไวน์ให้คนที่ดูพูดมากกว่าปกติ เลียมุมปากที่มีคราบไวน์ไหลเปื้อนเล็กน้อย ส่งยิ้มให้คนที่คว้าหัวใจของผมไปได้ทั้งดวง

“มึงคิดว่าไอ้ซิกมันอ่อนไหวมากขนาดนั้นเลยหรอวะ มึงไม่รู้จักมันดี น้องกูไม่ใช่คนที่ไร้เดียงสา ต่อให้กูบอกให้มันเลิกกับไอ้เนม ถ้ามันไม่ยอมมันก็ไม่มีทางเลิก มันไม่ใช่เด็กน้อยที่เชื่อฟังคำสั่งพี่ชายแบบใครบางคนสักหน่อย...” ผมถูกมือแกร่งรั้งเอาให้ร่างขยับเข้ามาประชิดกับหน้าท้องแน่น ก็แค่พูดจี้จุดในสิ่งที่ไอ้นายมันเคยเป็นก็เท่านั้น น่าขำชะมัด ไม่คิดเลยว่ามันจะเชื่อฟังไอ้เนมจนถึงขนาดยอมกลับไปอยู่ที่บ้านอยู่พักใหญ่ จนผมต้องโทรไปอาละวาดใส่มันอยู่หลายครั้ง และยื่นคำขาดว่าถ้ามันไม่กลับมา ผมก็จะไม่นอนกับมันอีก

ก็แค่นั่นแหล่ะ สองวันหลังจากนั้นมันก็กลับมาตายรังอยู่กับผมตามเดิม สรุปไอ้เนมแพ้ผมแบบขาดลอยเลยทีเดียว เพราะไอ้นายมันเลือกผมแทนที่จะเชื่อฟังพี่ชายมัน

“หรอวะ... เมื่อก่อนกูอาจจะเป็นน้องชายที่ดีเชื่อฟังพี่ชาย แต่ตอนนี้กูขอเปลี่ยนบทเป็นผัวเลวๆ ที่ทำร้ายเมียตัวเองได้หรือเปล่าล่ะ...” มันจับมือผมเอาไว้แน่น ดันให้ผมลงนอนบนโซฟาอีกครั้ง ไอ้นายใช้ขากดทับร่างกายของผมไว้เสียแน่น มันรวบมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้ที่เหนือหัว คว้าเอาเนคไทที่ถูกถอดโยนเอาไว้เมื่อชั่วโมงก่อนมาจัดการมัดมือผมเสียแน่น

“บางทีกูก็อยากเล่นบทโหดกับมึงบ้าง เผื่อมึงจะเลิกหยิ่งจองหองกับกูสักที ชอบไม่ใช่หรอวะความรุนแรงน่ะ เดี๋ยวกูจะจัดให้แบบมึงไม่ต้องขอเลยไอ้ไปป์” คิดว่าผมจะเจ็บแค้นกับสิ่งที่ไอ้นายทำดีมั้ย ไม่เลยสักนิด เพราะมันถูกใจผมมากเหลือเกิน กับบทบาทที่ไอ้นายมันยัดเยียดให้ บางทีผมก็อยากลองอะไรที่มันแปลกๆ ดูบ้าง เผื่อว่าชีวิตมันจะมีรสชาติมากกว่านี้

“คิดว่ากูกลัวมั้ยวะ มึงก็รู้ว่ากูโปรดปรานความเจ็บปวดมากแค่ไหน อย่างนี้ไม่เรียกว่าสั่งสอนหรอกไอ้นาย มันเรียกว่าการปรนเปรอความสุขให้กูต่างหาก” ผมมองสบตากับไอ้นายอย่างท้าทาย มันยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างเจ้าเล่ห์และมีเสน่ห์ เรียวขาของผมถูกแหวกให้แยกออกจากกัน ไอ้นายคุกเข่าลงบนโซฟาและจับขาผมให้ตั้งชันขึ้น

“คิดว่ามึงเก็บกดคนเดียวหรือไงวะ คิดว่ากูจะหยุดที่ครั้งเดียวได้หรอวะ นอนบนเตียงเดียวกับมึงแล้วไม่เกิดอารมณ์กูคงตายด้านไปแล้ว... อยากนอนกับกูมากใช่มั้ย วันนี้ถ้ามึงไม่หมดแรงตายกูจะไม่หยุดเลยคอยดู” ผมแลบลิ้นเลียปากอย่างกระหายในสิ่งที่ไอ้นายจะมอบให้ ขอแค่เป็นมันไม่ว่าจะทำอะไรกับร่างกายนี้ ผมก็ยินดีและยินยอมอย่างไม่มีขัดข้องหรือโต้แย้งเลยแม้แต่น้อย

“กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะเด็ดแค่ไหน เห็นใครต่อใครอยากได้ไปทำผัวกันเหลือเกิน...” ความท้าทายที่ผมเฝ้ารออยู่นั้นกำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ไอ้นายเองก็ไม่ได้ต่างไปจากผมสักเท่าไหร่ มันเองก็เสพติดร่างกายผมไม่แพ้ที่ผมเสพติดเซ็กส์ของมันนักหรอก

ไม่มีใครจะเหมาะเท่าเราสองคนอีกแล้ว... คุณว่างั้นมั้ย

ไอ้นายถอดเสื้อกล้ามโยนทิ้ง เผยให้เห็นร่างกายที่ผมแสนจะหลงใหล ร่างที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างแข็งแรงและสมส่วน มือหนากระตุกปมเชือกที่รัดชุดคลุมออกจากกัน แหวกสาบเสื้อทั้งสองข้างโชว์ร่างกายของผมที่เต็มไปด้วยร่องรอยการขบกัดและรอยดูดจากเซ็กส์รอยที่ผ่านพ้นไปเมื่อครู่

“มือกูไม่ว่างแบบนี้ มึงก็ช่วยปรนเปรอให้กูรู้สึกดีด้วยแล้วกัน กูจะนอนรอให้มึงเอากูจนเสร็จสักรอบสองรอบ มันทรมานนะไอ้นายแต่ก็ท้าทายดีว่ะ” ผมขยับมือที่ถูกมัดมาหนุนรองที่หัว ปล่อยให้ไอ้นายได้ทำตามที่ปรารถนา จะไม่ขัด ไม่แย้ง และไม่ทำอะไรเลยสักนิด

ถึงจะทรมานมากแค่ไหนก็ตามที แต่ผมเชื่อว่าไอ้นายจะมอบความสุขให้กับผมได้ โดยที่ผมไม่จำเป็นจะต้องลงมือทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

“กูอยากจะมัดปากมึงอีกอย่าง แต่คงไม่ดีเท่าไหร่ เพราะกูจะจูบมึงไม่ได้ และกูก็ยังอยากได้ยินเสียงครวญครางของมึงอยู่” ไอ้นายจับขาของผมเหยียดตรงขึ้น มันแตะลิ้นลงบนเนื้อนุ่มตรงโคนขา ลากไล้ลิ้นลงมาเรื่อย ประกบจูบและออกแรงดูดจนเนื้อเป็นรอยชัดเจน

“อ่า... ทำไปเรื่อยๆ เลยไอ้นาย” ความแตกต่างอย่างชัดเจนสำหรับไอ้นายกับผู้ชายคนอื่น แค่มีคนมองผมด้วยสายตาที่สื่อให้รู้ว่าปรารถนาในร่างกายของผม ไม่ว่าจะในสถานะไหนก็ตาม ผมจะรังเกียจและอยากจะกระทืบมันให้จมตีน

แต่กับไอ้นายมันช่างแตกต่าง ต่อให้มันไม่มีอารมณ์หรือไม่อยากทำก็ตามที ผมจะกระตุ้นให้มันเกิดความรู้สึกและต้องตามใจผมในทุกสิ่งที่ผมต้องการ ไม่ว่าจะความรุนแรงของเซ็กส์ ท่วงท่าที่แสนหนักหน่วงถึงใจ ไอ้นายจะต้องปรนเปรอและรั้งผมเอาไว้ให้ได้ ด้วยเซ็กส์ของมัน ด้วยความรักที่มันมีอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ผมพาดขาไว้บนไหล่ไอ้นาย ขาอีกข้างเกี่ยวเข้าที่เอวของคนที่กำลังเลียเนื้ออ่อนตรงโคนขา มันเม้มริมฝีปากอย่างแรง ใช้ปากขบแทนการใช้ฟันกัด ฝากรอยแดงเป็นจุดๆ กระจัดกระจายไป

นิ้วยาวแตะลงบนยอดอกและกดคลึงอย่างหนัก ผมสั่นสะท้านยามที่ถูกสัมผัสอย่างรุนแรง มันถึงใจผมจริงๆ มันมีความสุขจนอยากได้รับความรุนแรงมากขึ้นไปเรื่อย ไอ้นายจับขาผมออกจากบ่า มันก้มหน้าลงมาแตะลิ้นลงบนส่วนแข็งขืนที่รอรับการปลดปล่อยอย่างเต็มที่ นิ้วมือทั้งสองข้างบีบเค้นหน้าอกผมอย่างหนัก ผมได้แต่ขยุ้มเส้นผมตนเองอย่างพยายามหักห้ามใจไม่เอามือออกมาปรนเปรอความสุขและความต้องการของตนเอง

“รู้มั้ยวะว่ามึงน่ารักมากที่สุดเวลาไหน... ก็เวลาที่มึงว่านอนสอนง่าย ทำตัวน่ารักให้สมกับที่กูรักแล้วเอามึงมาทำเมีย...”

“ไอ้สัด!” ผมด่าได้เพียงแค่คำเดียวเท่านั้น ไอ้นายขยับตัวขึ้นมาประกบปากปิดปากผมอย่างแรง ใช้ลิ้นสอดเข้ามาปิดกั้นไม่ให้ผมสามารถพูดสิ่งใดได้ ผมดูดและกัด  กัดลิ้นมันอย่างเอาคืนที่กล้าเรียกผมด้วยสรรพนามที่ผมไม่ชอบใจ แต่ผมก็ต้องแพ้ให้มันจนได้ เพราะไอ้นายสามารถเอาคืนด้วยการเอื้อมมือลงไปสาวและรูดรั้งส่วนล่างของผมอย่างเร็วและหนักหน่วง จนผมเผลอครางและปล่อยลิ้นมันให้เป็นอิสระ

“ต่อให้มึงไม่ชอบใจยังไง มึงก็เปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่ามึงเป็นเมียกูไม่ได้หรอกไอ้ไปป์... เพราะถ้ามึงไม่ยอมรับ กูก็คงต้องยกตำแหน่งเมียให้กับคนอื่น... สัดไปป์ กูเจ็บ” ผมยกมือที่ถูกมัดขึ้นคล้องคอและดึงไอ้นายลงมา ฝังคมเขียวลงบนไหล่ของมันอย่างแรงเพื่อสั่งสอน จนกว่าจะพอใจผมถึงปล่อยคมเขี้ยวออกจากผิวกายของมัน

“ปากดีนักนะไอ้นาย แค่มึงคิดก็ผิดแล้ว ถ้ามึงกล้าทำแบบที่พูด ผู้หญิงคนนั้น หรือใครก็ตามที่มึงกล้าไปเอา กูจะตามไปราวีแม่งให้ตกนรกเหมือนอย่างที่มีนาเจอ...” ไอ้นายกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจใส่ มันจับมือของผมออกจากรอบคอและกดร่างของผมให้ลงนอนที่โซฟาตามเดิม

“กูไม่ทำในสิ่งที่มึงไม่ชอบ มึงเองก็ควรจะหัดทำและยอมรับในสิ่งที่กูชอบซะบ้าง ควรจะเจอกันคนละครึ่งทางไม่ใช่หรอวะ...”

“มึงก็รู้ว่ากูเกิดมาเพื่อเป็นคนถูกตามใจ ถ้ามึงรักกู มึงต้องเดินมาหากูมากกว่าครึ่งทาง แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่คิดจะทิ้งกู กูจะเดินตามกลับไปลากมึงกลับมาถึงที่ กล้าแลกมั้ยล่ะ กูเจ้าคิดเจ้าแค้นและตามราวีไม่จบไม่สิ้นหรอกนะ... อื้อ” ไอ้นายถอดกางเกงออกและขึ้นมานั่งคร่อมทับที่อกของผม สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้ผมกลืนน้ำลายลงคอในทันที

หัวใจผมเต้นระรัวด้วยความรู้สึกถูกใจ มันคือสิ่งที่ผมหลงใหลและชื่นชอบมากที่สุด ไอ้นายไม่ต้องขยับตัวเข้ามาหา ผมก็เงยหน้าเข้าไปใกล้และแตะลิ้นลนบนสิ่งที่ไอ้นายใช้มอบความสุขให้กับผมมาโดยตลอด

“อื้อ...” ไอ้นายขยับตัวเล็กน้อยเพื่อให้ผมได้ครอบครองสิ่งนั้นเข้าไปจนเต็มปาก ปกติไอ้นายมักจะนอนนิ่งๆ ให้ผมทำการออรัลให้ แต่ครั้งนี้มันกลับมัดมือของผมเอาไว้ และจับผมนอนราบกับโซฟา แต่มันก็ยังคงรู้ใจผมเสมอ มันจึงขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมที่อกของผม และเริ่มต้นสร้างความแปลกใหม่ที่แสนท้าทายให้

“อ่า... ไอ้ไปป์ มึงอย่ากัดสิวะ” ไอ้นายแกล้งสวนร่างกายเข้ามาหา มันทำให้ผมอึดอัดและคับแน่นไปทั้งปาก แต่มันก็รู้สึกดีและมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมากล้น

“จะมีใครถึงใจกูได้เท่ามึงอีกวะ ไม่มีหรอกไอ้ไปป์” ผมแทบไม่ได้ยินในสิ่งที่ไอ้นายพูด มันดูอื้ออึงไปหมด ผมสนใจแต่สิ่งที่ผมกำลังเล่นด้วยปาก รู้สึกได้ถึงนิ้วมือที่ขยุ้มเส้นผมจนยุ่งเหยิงไปหมด

“อ่า ไอ้ไปป์... แม่ง...” ผมหลับตาทันทีที่ถูกของเหลวข้นกระเซ็นมาเปรอะเปื้อนเต็มหน้า ได้แต่แลบลิ้นเลียมุมปากยามที่ไอ้นายก้มลงมาเช็ดใบหน้าให้ ชักอยากแกะมือออกเสียแล้ว อยากจะกอด อยากจะจับ อยากจะจิกเล็บและลากปลายนิ้วลงบนร่างของไอ้นาย

“แกะมือให้กูที... กูอยากสัมผัสร่างกายมึง” ผมปรือตามองมันด้วยสายตายั่วยวน ไอ้นายขยับลงมานั่งทับที่เอวของผม ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นเพื่อให้ไอ้นายใช้ปากดึงเนคไทออก เพราะตอนนี้มือไอ้นายไม่ว่าง มันกำลังรูดรั้งส่วนล่างให้กับผมอย่างเร็วและระรัว เหมือนมันจะกลัวว่าผมจะทรมานหากไม่ได้รับการปลดปล่อยออกมาเสียหน่อย

ผมผลักไอ้นายให้ลุกขึ้นนั่งและตามไปนั่งทับบนหน้าขา ถูไถส่วนแข็งขืนกับกล้ามท้องที่เป็นลอนของมัน โอบกอดรอบคอไอ้นายและประกบปากจูบลงไปอย่างแรง ขยับสะโพกร่อนไปมาบนท่อนล่างของมัน สัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่ถูไถไปมา อารมณ์ปรารถนาพุ่งพล่านในร่างกายจนปั่นป่วนไปหมด

“อื้อ...” มือหนาเอื้อมลงไปบีบเค้นที่บั้นท้ายอย่างแรง บีบเค้นจนเจ็บไปหมด แต่ยิ่งเจ็บผมยิ่งชอบ ยิ่งแรงเท่าไหร่ยิ่งถึงใจเท่านั้น

“อ่า...” น้ำใสเชื่อมที่ริมฝีปากของเราทั้งคู่ ผมตวัดเลียปากไอ้นายไปทั่ว เม้มเนื้อนุ่มแรงๆ ขบกัดเบาๆ อย่างพยายามหักห้ามใจไม่เผลอตัวกัดปากมันจนเลือดไหลแบบครั้งก่อน

“กูจะทำให้มึงไปจากกูไม่ได้ มึงหนีกูไม่พ้นหรอกไอ้นาย” ผมยกตัวขึ้นเล็กน้อย จับส่วนอ่อนไหวของไอ้นายและรูดรั้งไปมา ไอ้นายมองหน้าผมเหมือนจะถามบางสิ่ง

“ไม่เอาถุงยาง... เจลไม่ต้อง ไอ้ที่มึงปล่อยเอาไว้ครั้งก่อนก็ทำมึงให้เข้ามาในตัวกูได้สบายๆ อยู่แล้ว” ไม่ต้องรอให้มันเอ่ยถาม ผมอ่านสายตาไอ้นายได้ มันไม่ได้พูดอะไรนอกจากซุกหน้าลงบนอกและเลียไปทั่ว ผมจับไหล่ทั้งสองข้างของไอ้นาย กดร่างกายลงไปช้าๆ กลืนกินส่วนนั้นของมันทีละน้อย

“อ่า... แน่นสัด ทำออกจะบ่อยแท้ๆ” ไอ้นายเม้มหน้าอกผมและดูดอย่างแรง ขบกัดจนผมสะดุ้ง แต่ไม่สนใจหรอก ตอนนี้ผมสนการขย่มตัวบนร่างไอ้นายมากกว่า มือของมันช้อนบั้นท้ายผมเอาไว้ ยกขึ้นลงตามจังหวะที่ผมขย่มและร่อนลงบนร่างกายของมัน

“แม่งสุขเหี้ยๆ” ไม่เคยรู้สึกดีกับเซ็กส์ของใครเท่ากับของไอ้นายมาก่อน มันคนเดียวเท่านั้นที่ตอบสนองความต้องการของผมได้อย่างถึงใจเป็นที่สุด ก็อย่างที่บอกไปแล้ว ถ้าไม่ใช่ไอ้นาย ใครหน้าไหนก็อย่าได้คิดจะมาสัมผัสร่างกายของผมได้เลย ไม่มีทางซะหรอก

ผมกอดคอไอ้นายและขบกัดลงบนไหล่ของมัน รอยฟันหลายรอยจากเซ็กส์ครั้งก่อนหน้ายังชัดเจนบนผิวกายของมัน แต่ไอ้นายก็ไม่เคยห้ามหรือว่าอะไร มันยอมให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น

“อื้อ...” ผมขย่มร่างกายขึ้นลง ไอ้นายเองก็แอ่นสะโพกสวนขึ้นมารับอย่างหนักหน่วงเช่นกัน ความสุขมันแทบล้นทะลักออกมาจากร่างกายของผม ยิ่งถูกไอ้นายกอดจูบดูดเลียไปทั่วผิวกายมากเท่าไหร่ ยิ่งถูกสวนร่างกายเข้ามาหาหนักหน่วงแค่ไหน ผมรู้สึกเหมือนคนกำลังล่องลอยอย่างไม่หาคำเปรียบเปรยให้ภาพถึงความสุขที่ผมได้รับได้

เพียะ!

ไอ้นายตีฝ่ามือลงบนบั้นท้ายของผมอย่างแรง มันบีบเค้นและพลิกให้ผมนอนลงบนโซฟา มือหนาจับขาผมให้แยกออกจากกัน มันสวนร่างกายเข้ามาจนสุดและเริ่มต้นขยับตัวเข้าออกเพื่อให้อารมณ์ต่อเนื่องจากเมื่อครู่

“แรงๆ ไอ้นาย ทำแรงๆ กูชอบ” ต่อให้ผมไม่ร้องขอไอ้นายก็จัดให้ผมอยู่แล้ว ผมจิกเอวไอ้นายจมเล็บจมลงไปที่เนื้อของมัน ยิ่งมันสวนร่างกายและโถมเข้ามาแรงเท่าไหร่ ผมยิ่งอิ่มเอมใจและมีความสุขมากเท่านั้น

“ร่างกายมึง... แม่งเด็ดเหี้ยๆ” มันก้มลงมาไซ้ที่ผิวกายไปทั่ว ผมสอดมือลงไปรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของผมอย่างหนักหน่วง ดูท่าความปรารถนาของผมจะมีอยู่มากล้น ตอนนี้มันกำลังจะทะลักออกมาแซงหน้าไอ้นายไปแล้ว

“อ่า... กูไม่ไหวละไอ้นาย แม่งไวสัด” ผมรูดรั้งถี่รัว เกร็งร่างกายกระตุกถี่ๆ ยามที่อารมณ์รักมันเปรอะเปื้อนที่มือไปหมด ไอ้นายยิ้มเยาะอย่างน่าเอาส้นตีนฟาดหน้า แต่ผมก็ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะตอนนี้ต้องเสพสุขจากเซ็กส์ของมันเสียก่อน ไว้ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ค่อยสั่งสอนมันก็ยังไม่สาย

“กู... จะเสร็จละ... อ่า” ความอบอุ่นที่เอ่อล้นอยู่ในร่างกายของผมอีกครั้ง ทำให้รู้สึกล่องลอยได้อีกหน ไอ้นายทิ้งตัวลงนอนทับบนร่างกายที่เปรอะเปื้อนและเหนอะหนะ หอบหายใจถี่รัวจนร่างสั่นไหว แต่เอาจริงๆ มันยังไม่หมดก๊อกหรอก สำหรับผมยังสามารถต่ออีกรอบได้ในทันทีเลยด้วยซ้ำ

“ใจคอมึงจะไม่ให้กูได้พักเลยหรือไง” มันเอ่ยถามเมื่อผมลูบไล้ร่างกายและเริ่มต้นจูบมันไปทั่วอย่างเรียกร้องอีกหน

“มึงบอกเองนะว่าถ้ากูไม่หมดแรงตายมึงจะไม่เลิก พูดอะไรแล้วก็รับผิดชอบด้วยไอ้นาย...หึ” บอกแล้วไงว่าสำหรับผมแล้วไม่เคยพอแค่รอบหรือสองรอบ และคนที่จะหมดแรงตายก็คงไม่ใช่ผม แต่คงเป็นคนที่พูดเสียมากกว่า

ขอเสพสุขกับรสรักที่ผมใฝ่ปรารถนาเสียก่อน ก่อนที่พรุ่งนี้ผมจะไปตามหาคนที่ผมอยากเจอหน้าเพื่อเยาะเย้ยในสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง

พรุ่งนี้เจอกันนะ... มีนา

..........

 อ่านจบแล้วรบกวนกลับไปเม้นที่บ้านนิยายด้วยนะคะ ^^