NC #สินกำ #ยุ่งนัก ตอน 46 หัวใจเดียวกัน (เวสป้าไอน้ำ)

 46. หัวใจเดียวกัน

 

ประตูห้องนอนถูกปิดล็อกอย่างแน่นหนา เพื่อป้องกันการรบกวนจากคนที่อาจจะกลับมาในช่วงเวลานี้ เวสป้าค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่บางแนบเนื้อเพราะเปียกชุ่มจากสายฝน ถอดออกจากร่างกายเผยให้เห็นรูปร่างที่สมสัดส่วน

ไอน้ำหลุบสายตาลงต่ำหลังจากที่เผลอจ้องมองร่างกายเปลือยครึ่งท่อนของเวสป้าอย่างเผลอไผล เม้มปากแน่นและเริ่มวางตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าตนเองควรจะต้องทำตัวเช่นไรในสถานการณ์เช่นนี้ ทั้งๆ ที่ตนเองเป็นคนก่อให้เกิดเรื่องราวแสนวาบหวามนี่เองแท้ๆ

เวสป้าไม่ได้รุกเร้า ไม่ได้เร่งรัด และไม่ได้บังคับให้ตนเองต้องทำในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น หากแต่ตนเองเต็มใจและสมยอมเองต่างหาก

“ถ้าอยากให้พี่หยุดหรือเลิกก็บอกได้นะครับ พี่ยืนยันคำเดิมนะว่าพี่จริงจังกับเรื่องของเรา พี่จะไม่ทำในสิ่งที่ไอน้ำไม่ชอบ...”

“ผมรู้ครับว่าพี่เวสป้ารักผมจริง ผมเองก็รักพี่เวสป้านะ รักมากๆ เลยด้วย” ไอน้ำค่อยๆ นั่งลงตามแรงดันของเวสป้า ผ้าปูที่นอนซึมซับน้ำจากกางเกงยีนส์ที่เปียกปอน มือหนาค่อยๆ ดันร่างเล็กให้นอนลงบนเตียง เวสป้าคุกเข่าคร่อมร่างของไอน้ำ ใช้มือเท้ายันขนาบร่างของคนตัวเล็กด้านล่าง หยดน้ำไหลลู่จากเส้นผมลงบนเตียง ผ้าปูที่นอนซับน้ำเปียกเป็นวงเล็กวงน้อยกระจายไปทั่ว

“รู้นะครับว่าน่ารัก แต่ก็น่าจะมีขอบเขตบ้าง น่ารักเกินไปแบบนี้มันอันตรายกับหัวใจของพี่นะ” เวสป้าเกลี่ยแก้มนุ่มที่ขึ้นสีจัดด้วยนิ้วมือเรียวอย่างอ่อนโยน ก้มหน้าลงไปใกล้ ไล้จมูกโด่งกับผิวนุ่มทั่วแก้มฝาด กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้ยากจะหยุดสูดดมเนื้อนุ่มได้อย่างที่ใจหมาย

“พี่เวสป้าทำให้ผมเชื่อมั่นและมั่นใจ ถ้าเป็นพี่เวสป้า... คงไม่ทำให้ผมผิดหวังหรอกครับ” ไอน้ำยกมือขึ้นโอบกอดรอบคอเวสป้า ส่งยิ้มยืนยันคำพูดที่บอกออกไป ชายหนุ่มเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าคนรักอย่างเบามือ จุมพิตที่หน้าผากมนแผ่ว โอบกอดร่างของไอน้ำเอาไว้อย่างสุดรักและหวงแหน

“น่ารักเกินไปจริงๆ ด้วยสินะ ทำอย่างนี้พี่ก็แย่สิ หัวใจพี่เต้นแรงแถมความต้องการมันยังทวีคูณจนน่ากลัวแบบนี้” ชายหนุ่มยอมรับอย่างตรงไปตรงมา ไอน้ำเม้มปากแน่น หัวใจเต้นแรงจนเวสป้าได้ยินอย่างชัดเจน

“รู้ครับ สายตาที่เวสป้ามันฟ้องทุกอย่างอยู่แล้ว แถมร่างกายยังบอกทุกสิ่งให้รู้ด้วย...” ปากแดงเม้มแน่นเมื่อพูดในสิ่งที่รับรู้ได้ออกมา เวสป้าหัวเราะเบาๆ จุมพิตลงบนปากที่เม้มแน่นอยากเรียกร้อง คลอเคลียไปมาจนไอน้ำยอมคลายแรงเม้มและรับรสจูบแสนหวานลึกล้ำจากเวสป้า

ละมุน อ่อนนุ่ม เป็นสัมผัสที่ทำให้รู้สึกดีมากเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เคยจูบกันอยู่บ่อยครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้กลับลึกล้ำและหวานชื่นมากกว่าทุกครั้งที่เคยได้รับมา รู้สึกดีจนไม่อยากจะให้จูบนี้สิ้นสุดลงไปง่ายๆ เลยจริงๆ

“รู้มั้ยครับว่าถ้าน่ารักมากเกินไป หัวใจพี่จะแย่เอาได้... แต่ไม่เป็นไรนะครับ น่ารักกับพี่มากๆ เลยก็ได้ พี่มีความสุขจะตาย” เวสป้าถอนริมฝีปากขึ้นมาเล็กน้อย นิ้วมือยังคงเกลี่ยที่แก้มนุ่มไม่หยุด สายตาที่จ้องมองสบกับดวงตากลมใสที่สั่นไหวกับอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้น มองเห็นและรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่มากล้นของคนตัวเล็กกว่าอย่างชัดเจนเป็นที่สุด

“ไอน้ำไม่ทันได้เอ่ยพูดสิ่งใด ริมฝีปากหยุ่นก็กดจูบปิดทับลงมาอีกครั้ง สัมผัสแรกเริ่มอาจจะอ่อนหวานและเบาหวิว แต่ทว่าพอยิ่งนานเข้าความร้อนรุ่มกลับเติมเต็มเข้าไปในสัมผัสของจูบหวานละมุน รสจูบแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงแฝงเอาไว้ซึ่งความอบอุ่นจนถึงหัวใจ

รู้สึกดีเหลือเกิน

มือหนาโอบกอดรั้งร่างเล็กเอาไว้แนบกาย พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานที่แดงจัดอย่างสุดรักและหวงแหน ช่วงเวลาดีๆ เช่นนี้เกิดขึ้นจากความรักของคนทั้งคู่ ไม่ได้เกิดจากความต้องการของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่มันเกิดขึ้นเพราะความปรารถนาของคนทั้งสองที่มีต่อกัน

“รักจังเลยครับ” เวสป้ากระซิบบอกรักอีกครั้ง จรดจมูกกดลงบนเนื้อนุ่มนิ่ม ไอน้ำรู้สึกเก้อเขินและอายในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเหลือเกิน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันก่อให้เกิดความรู้สึกที่ดีที่สุดเท่าที่ตนเองเคยรู้สึก

“เหมือนกันครับ... รักพี่เวสป้านะ” ไอน้ำยิ้มจนตายิบหยี เผยอริมฝีปากเล็กน้อยเพื่อรับรสจูบที่เวียนมาบรรจบที่ปากนุ่มไม่รู้เบื่อ มือหนาเริ่มปัดป่ายไปตามเนื้อเนียนนุ่มชวนสัมผัส บีบเค้นผิวละเอียดเบามือ เพื่อถนอมคนที่รักสุดใจให้มากที่สุด

ผิวของไอน้ำทั้งนุ่มและลื่นมือ มันชวนให้สัมผัสและเชยชิมไปเสียทุกส่วน ริมฝีปากลากไล้ไปทั่วผิวอ่อนนุ่ม กดจูบไปตามผิวเนียนด้วยความปรารถนาที่มิอาจจะต้านทานได้อย่างง่ายดาย

ไอน้ำรู้สึกร้อนวูบวาบตามเนื้อตัว ยิ่งบริเวณที่ถูกสัมผัสเนิ่นนานยิ่งร้อนระอุ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ปากแดงเม้มแน่นอย่างสะกดอารมณ์แปลกใหม่ที่เกิดขึ้นกับตนเอง

“อ๊ะ... อื้อ” ไอน้ำเผลอตัวร้องเสียงสั่นทั้งๆ ที่พยายามคุมเสียงน่าอายเอาไว้ แต่อารมณ์ปั่นป่วนมันยากจะควบคุมเหลือเกิน มือบางปิดปากตัวเองแน่น เวสป้าละความสนใจจากอกนุ่มและจุดแดงตัดผิดขาวขึ้นมาส่งยิ้มให้กับคนน่ารักที่ดูเนื้อตัวเปลี่ยนเป็นสีชมพูทั้งร่างกาย

“ไม่ต้องเขินหรอกครับ ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ อีกอย่างเสียงของไอน้ำก็ออกจะน่าฟัง” มือหนากุมมือเรียวขึ้นมาจุมพิตแผ่ว จ้องมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่มีอยู่เสมอ ไอน้ำหยักหน้ารับราวกับต้องมนต์สะกด ไม่ว่าเวสป้าจะต้องการสิ่งใด บอกได้เลยว่าไอน้ำพร้อมที่จะมอบให้ทุกอย่าง

“พี่เวสป้า... ผม เอ่อ ต้องการพี่เวสป้า” พูดจบก็หลับตาปี๋เพราะเขินอายในสิ่งที่ตนเองพูดออกไป แต่ในเมื่อมันเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว มันคงไม่มีทางหยุดลงโดยที่ยังไม่ถึงจุดหมาย อีกอย่างตนเองก็ตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นคนคนเดียวกับเวสป้า เพราะฉะนั้นต้องกล้าที่จะแสดงความรู้สึกและความต้องการออกมาให้มากกว่านี้

“ครับ... พี่ก็ต้องการไอน้ำเหมือนกัน” เวสป้าลูบเส้นผมนุ่มด้วยความเอ็นดู ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่าตนเองไม่เคยคิดถึงสิ่งนี้ เอาจริงๆ ก็คิดถึงวันที่จะได้ลึกซึ้งกับไอน้ำอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ได้แค่คิด ไม่เคยเกินเลยทั้งคำพูดและการกระทำ รอให้ความรักมันสุกงอมเต็มที่ เพื่อที่จะได้รสชาติของความรักที่มันหอมหวานละมุน

และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึงเสียที เวสป้าตั้งใจแล้วว่าจะทำให้วันนี้ของตนเองและไอน้ำเป็นวันดีๆ ที่น่าจำจดเป็นที่สุด

เสียงฟ้าร้องคำรามยังคงดังอย่างต่อเนื่อง แต่ทว่ามันไม่อาจทำให้ความกลัวก่อเกิดขึ้นมาในจิตใจของไอน้ำได้เลยแม้แต่น้อย หัวใจที่สั่นระรัวถูกครองครองด้วยความรู้สึกวาบหวามที่เกิดขึ้นจากสัมผัสและการกระทำของเวสป้าจนเต็มหัวใจ ไม่มีพื้นที่ให้ความกลัวมาเกาะกินได้แม้สักนิด

“ถ้าอยากให้พี่หยุด หรือรู้สึกว่ายังไม่พร้อม ก็บอกพี่นะครับ พี่จะไม่ฝืนทำในสิ่งที่ไอน้ำไม่ชอบ” เวสป้าบอกอีกครั้งเพื่อย้ำให้ไอน้ำรู้ว่าตนเองไม่ได้เร่งรัดอะไร ถึงใจจะอยากครอบครองร่างกายน่ากอดก็ตามที แต่สำหรับเวสป้าแล้ว... ความรักและความเชื่อใจของไอน้ำสำคัญยิ่งกว่า

“ผมไม่ได้ฝืนนะครับ และผมก็ไม่อยากให้พี่เวสป้าต้องฝืนเหมือนกัน... ทำตามที่ใจต้องการเถอะครับ” ไอน้ำยิ้มรับกับความรู้สึกดีๆ ที่เวสป้ามีต่อตนเอง อยากให้ทั้งตนเองและคนรักมีความสุขไปด้วยกัน ตนเองก็ไม่ได้ฝืนใจและไม่อยากให้เวสป้าต้องฝืนข่มใจเช่นกัน

เวสป้าส่งยิ้มให้กับไอน้ำ มือหนาจับปมผ้าเช็ดตัวที่ขมวดอยู่ที่เอวเล็กขาวผ่องให้คลายออก มืออีกข้างไล้เรียวขาขาวที่โผล้พ้นจากผ้าเช็ดตัวสีสะอาด ไอน้ำตัวสั่นเล็กน้อยจากอากาศเย็นฉ่ำเพราะสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสายทางด้านนอก และจากฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้ผิวกายตนเองไปมาอย่างเบามือ

เวสป้าดึงผ้าเช็ดตัวออกจากร่างกายของไอน้ำ มองดูคนน่ารักที่นอนหันหน้าไปอีกทางพลางหลับตาปี๋ คงไม่กล้ามองสบตาเพราะอาการเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกระหว่างตนเองกับไอน้ำ เพราะฉะนั้นควรปล่อยให้ไอน้ำเรียนรู้ด้วยตนเองว่าควรจะวางตัวหรือว่าแสดงออกอย่างไรบ้าง

“พี่ขอสัมผัสนะครับ” ใบหน้าหวานพยักรับช้าๆ มือเรียวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อมือหนาเริ่มสัมผัสส่วนที่ถูกเปิดเผยให้เห็นอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าอากาศจะขมุกขมัวเพราะเมฆฝนที่ก่อตัวหนาจนแสงอาทิตย์ไม่อาจสาดส่องเข้ามาได้ แต่มันก็ไม่ได้มืดมิดเหมือนเช่นยามราตรี ยังคงมองเห็นทุกการกระทำได้อย่างชัดเจน

“อ๊ะ... พะ.. พี่เวสป้า” ไอน้ำได้แต่ร้องเรียกชื่อของคนรักยามที่ถูกสัมผัสด้วยนิ้วมือที่ไล้วนไปมา ถูกกอบกุมจนเต็มฝ่ามือ สัมผัสที่ขยับขึ้นลงช้าๆ ทำให้หัวใจสั่นไหว ยิ่งสัมผัสถูกเร่งความเร็มเพิ่มมากเท่าไหร่ หัวใจยิ่งเต้นระรัวจนน่ากลัวว่ามันจะระเบิดออกมาจริงๆ

ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างปลดเข็มขัดและดึงออกจากเอวของตนเอง มืออีกข้างยังคงสร้างความปั่นป่วนและวาบหวาม ให้กับคนตัวเล็กที่นอนบิดตัวไปมาจากพายุอารมณ์ที่เริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อย

“ไอน้ำเองก็สัมผัสพี่สิครับ” ชายหนุ่มจับมือบางที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนให้เลื่อนมาสัมผัสลงบนหน้าท้องแกร่ง กางเกงยีนส์ถูกปลดกระดุมและรูดซิปลงมาเพียงเล็กน้อย เวสป้าทิ้งตัวลงนอนตะแคงเข้าหาร่างเปลือยเปล่าน่าสัมผัส มอบความสุขล้นให้กับไอน้ำด้วยมือที่ขยับเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง

“อื้อ...” มือเล็กค่อยๆ สอดเข้าไปใต้เนื้อผ้าที่ปกปิดส่วนซ่อนเร้นของคนรัก ต่อให้อายแค่ไหน แต่พายุอารมณ์ปรารถนาที่โหมเข้าใส่อยู่ในขณะนี้ มีแต่ต้องก้าวไปข้างหน้า ไม่อาจจะหยุดนิ่งหรือถอยกลับไปได้อีกแล้ว

ไอน้ำเม้มปากแน่นยามที่มือสัมผัสกับส่วนแข็งขืนที่ซ่อนเร้น มือเล็กออกแรงดึงกางเกงที่เวสป้าสวมใส่ลงมาเล็กน้อย เพื่อเปิดเผยส่วนที่ง่ายต่อการกระตุ้นอย่างชัดเจน มือเรียวกอบกุมและขยับจังหวะไปมา อาจจะไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เคยทำกับตัวเอง แน่นอนว่าไอน้ำก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่เรียนรู้วิธีการปลดปล่อยอารมณ์ของตนเองมาบ้าง จึงไม่แปลกหากจะรู้ถึงวิธีการช่วยปรนเปรอและปลดปล่อยอารรมณ์ให้กับคนรัก

“อื้ม... ชอบจังครับ” เวสป้าเอ่ยเสียงต่ำอย่างชอบใจ กดจูบลงบนเนินไหล่และไล้ไปตามซอกคอของไอน้ำ มือยังคงสร้างอารมณ์ปั่นป่วนให้คนน่ารักอย่างต่อเนื่อง

“อ๊ะ... อ้า” อารมณ์ที่ครุกรุ่นเริ่มระอุและเตรียมพร้อมที่จะระเบิดเต็มที่ ไอน้ำบิดตัวเกร็งแต่ยังคงขยับเขยื้อนมือเป็นจังหวะไม่ทำให้อารมณ์ของเวสป้าต้องขาดตอน

“อื้ม... รู้สึกดีมั้ยครับ” เวสป้าแตะลิ้นลงบนยอดอกสีสดแข็งชัน ประกบปากดูดดุนเม้มริมฝีปากกับเนื้อนุ่มอยู่เนิ่นนาน ตวัดลิ้นเลียอย่างช่ำชองสร้างความพออกพอใจให้กับคนรักอย่างเต็มที่ ไอน้ำรู้สึกว่าทุกอย่างมันดูเบลอ มันพร่ามัว มองอะไรไม่ชัดเจนสักเท่าไหร่

เหมือนรอบข้างมันมีแต่สีขาว เหมือนอารมณ์ที่ปั่นป่วนในท้องมันเริ่มต้านทานไม่ไหว ยิ่งเวสป้าเร่งความเร็วจากมือเท่าไหร่ พายุที่ก่อเกิดขึ้นมายิ่งโถมใส่มากเท่านั้น

“พี่เวสป้า... ผม... อื้อ...” ไอน้ำเกร็งร่างกายเล็กน้อย มือไม้ไร้เรี่ยวแรงจนต้องหยุดสัมผัสที่มอบให้กับเวสป้า หอบหายใจจนร่างกายกระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนัก เวสป้าจุมพิตลงบนหน้าผากมน บีบแก้มนุ่มเบาๆ ผละตัวลุกขึ้นจากร่างของไอน้ำ ไปหยิบบางสิ่งติดมือกลับมา

“ต่อมั้ยครับ หรือว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อน...” เอ่ยถามอย่างชั่งใจ เพราะเท่านี้ก็ทำให้ไอน้ำหอบหายใจอย่างหนัก ถ้ามากกว่านี้กลัวว่าไอน้ำอาจจะตั้งตัวไม่ทัน

“หยุดไม่ได้แล้วครับพี่เวสป้า... อารมณ์มันมาเต็มที่แล้ว ทำต่อเถอะครับ” ไอน้ำตอบรับตามที่ใจคิดและต้องการ จะให้หยุดครึ่งๆ กลางๆ ก็คงไม่ใช่ที่ เพียงแค่ถูกสัมผัสและได้สัมผัสด้วยมือก็รู้สึกดีมากขนาดนี้ ถ้าได้เป็นคนของเวสป้า ไอน้ำคงรู้สึกดีมากกว่านี้หลายเท่าตัวเป็นแน่

“น่ารักจัง...” เวสป้ายิ้มอย่างพึงพอใจ ถอดกางเกงออกจากร่างกาย ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ร่างที่นอนหายใจช้าๆ อยู่บนเตียงนอน กับร่องรอยที่ถูกปลดปล่อยบนท้องแบนราบ เวสป้าหยิบกระดาษมาเช็ดร่างกายให้คนรักอย่างเบามือ

“ความรู้สึกไวเหมือนกันนะครับ...”

“พี่เวสป้าอย่าล้อสิครับ ผมก็อายเป็นนะ” ถึงไอน้ำไม่บอกเวสป้าก็รู้ว่าคนน่ารักกำลังเขินอายมากแค่ไหน ก็ร่างกายเล่นเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อทั้งตัวแบบนี้

“ครับๆ ไม่ล้อแล้วล่ะ แต่จะเริ่มต้นสานต่อจากเมื่อกี้แล้วน้า” ไอน้ำกัดปากแน่น พยักหน้ารับอย่างตัดสินใจ ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน ยังไงซะเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นกับตนเองและเวสป้าอยู่แล้ว ขอแค่เป็นคนคนนี้เท่านั้น ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็จะเต็มใจให้สัมผัสได้ตามที่ใจต้องการจริงๆ

ชายหนุ่มขยับตัวขึ้นนั่งอยู่ที่ปลายเตียง จับขาเรียวให้แยกออกจากกัน ขวดเจลใสถูกบีบลงบนฝ่ามือ ปาดป้ายลงยังช่องทาง เริ่มต้นเปิดทางให้กับคนที่นอนจิกเกร็งร่างกายเพียงแค่เริ่มต้นได้รับสิ่งแปลกใหม่จากบทรักที่กำลังจะก่อเกิด

“ไหวนะครับ” ไอน้ำพยักหน้ารับ เวสป้ากดแช่นิ้วมือค้างเอาไว้ ค่อยๆ ปรับความเคยชินให้กับไอน้ำเสียก่อน มือหนารูดรั้งส่วนอ่อนไหวให้เตรียมพร้อมกับการเริ่มต้นบทรักที่กำลังจะทำให้คนทั้งคู่เป็นหนึ่งเดียวซึ่งกันและกัน

“อ๊ะ... ไหวครับ” ไอน้ำรู้สึกปั่นป่วนจากสัมผัสวาบหวามที่เกิดขึ้น เมื่อเวสป้าปล่อยให้ตนเองเป็นอิสระได้เพียงแค่ไม่นาน ความรู้สึกที่แท้จริงก็เกิดขึ้นในทันที ไอน้ำต้องขยุ้มผ้าปูที่นอนเสียจนแน่น สิ่งแปลกปลอมที่สอดแทรกเข้ามาในร่างกายทำให้ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น

“อื้อ... จะ... เจ็บ” เวสป้าไม่ได้ชะงักค้างแต่ทว่าค่อยๆ ก้มลงจูบที่ขมับของคนรัก เลื่อนริมฝีปากลงมาบรรจงจูบที่ปากนุ่ม เพื่อดึงความสนใจของไอน้ำให้แบ่งมารับรสจูบปลอบประโลม เพื่อที่จะได้ไม่มุ่งไปสนใจยังความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว

มือเรียวกอดรัดร่างหนาเอาไว้แน่น จิกนิ้วและเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์ปั่นป่วนที่มวนอยู่ในท้อง มันเหมือนมีบางสิ่งวิ่งวนไปทั่วร่างกาย รู้สึกวูบวาบยามที่เวสป้าขยับร่างกายเข้าหาและถอนร่างกายออกห่าง วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น เป็นจังหวะที่บรรเลงด้วยท่วงทำนองของอารมณ์รักที่รังสรรค์ขึ้นมาอย่างลงตัวเป็นที่สุด

“ผ่อนคลายนะครับ อย่าเกร็งมาก...” เวสป้าลูบใบหน้าที่ที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กตามไรผม จูบหน้าผากมนเบาๆ ส่งยิ้มให้กับคนรักที่ยามนี้ได้เป็นหนึ่งเดียวกันอย่างเกือบจะสมบูรณ์

“มัน... เสียวจังครับ” ไอน้ำหลับตาปี๋เมื่อพูดคำที่ไม่คิดว่าตนเองจะพูดออกมาได้ แต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ช่วงเวลาที่เวสป้าถอนตัวขึ้นและโถมร่างสวนกลับเข้ามาหา มันหวิวไหว มันวาบหวาม มันสั่นสะท้านจนร่างกายบิดเร่าด้วยความทรมานแสนหวานที่เกิดขึ้น

เหมือนจะเจ็บปวด เหมือนจะทรมาน แต่มันก็หวานละมุน มันดูอบอุ่นเสมอกับสัมผัสที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ของเวสป้า

“รู้แล้วครับ... พี่ก็เหมือนกัน” เวสป้าเลียเนื้อนุ่มที่ซอกคอ เม้มเบาๆ พอให้คนด้านล่างสั่นสะท้าน ไอน้ำปัดป่ายมือเรียวไปทั่วแผ่นหลังของคนรัก ฝากรอยเล็บทิ้งเอาไว้อย่างไม่ได้ตั้งให้ให้เกิด

เสียงฟ้ายังคงร้องคำราม เสียงเตียงนอนเสียดสีและโยกไหวไปพร้อมๆ กับบทเพลงรักที่คนทั้งคู่กำลังประสานเข้าด้วยกันอย่างลงตัว บททำนองแห่งรักเป็นบทเพลงที่ไม่มีใครเข้าใจได้ นอกจากคนที่กำลังร่วมบรรเลงด้วยกันเท่านั้นที่จะรับรู้ได้ถึงความหมายของมัน

“อ่า... ดีจังครับ” เวสป้ากัดปากแน่นยามที่คนรักเกร็งร่างกายตอดรัดตนเองเสียจนปั่นป่วน ต้องก้มลงไปคลอเคลียและดึงความสนใจของไอน้ำให้ไปอยู่ที่สัมผัสตรงอื่นบ้าง เผื่อผ่อนคลายอาการเกร็งที่เกิดขึ้น

“จูบพี่หน่อยครับ พี่อยากให้ไอน้ำจูบพี่จัง” ใบหน้าหล่อเหลาแต้มยิ้มอยู่เสมอ ไอน้ำยกมือขึ้นโอบกอดเกี่ยวคอคนรักลงมาชิดใกล้ ยามนี้คนตัวเล็กเหมือนถูกสะกดจิตให้ทำตามในสิ่งที่เอ่ยปากร้องขอ ไม่ว่าเวสป้าจะขออะไร ไอน้ำก็ยินดีที่จะทำตามอย่างไม่มีการเกี่ยงงอนใดๆ

รสจูบของไอน้ำอาจจะไม่ร้อนแรง แต่ก็ช่างยั่วเย้าและแอบซุกซนอย่างคาดไม่ถึง จูบที่เชิญชวนให้เวสป้าจูบตอบและไม่อาจละความสนใจไปจากความละมุนที่ปลายลิ้นและริมฝีปากนี้ได้

ร่างกายของคนทั้งคู่เบียดเสียดและแนบชิด ริมฝีปากยังคงบดเบียดอย่างไม่มีใครอาจจะแยกสัมผัสที่ชวนเคลิ้มนี้ได้ เวสป้ายังคงสอดประสานร่างกายเข้าหาไอน้ำอย่างสม่ำเสมอ จังหวะของเพลงรักเริ่มร้อนแรงดั่งเปลวไฟที่ลุกโชนสว่างไสว

“อื้อ...” เสียงอื้ออึงดังในลำคอของคนทั้งคู่ ริมฝีปากที่แยกห่างเชื่อมด้วยน้ำใสจากปลายลิ้นของทั้งสอง เวสป้าซุกหน้าลงบนร่างกายที่ชวนสัมผัสอีกครั้ง ซุกไซ้ไปทั่วด้วยอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงอีกหนึ่งระดับ

สัมผัสของเวสป้าร้อนแรงมากขึ้น หากแต่ไม่ได้แฝงความหยาบโลนเอาไว้ เป็นสัมผัสที่แฝงเอาไว้ซึ่งความอบอุ่นและนุ่มนวลชวนให้ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับจังหวะที่เวสป้าสร้างมันขึ้นมา

พายุโหมกระหน่ำใส่ไอน้ำหนักมากขึ้น เมื่อมือหนาจับที่เอวเล็กและเริ่มใส่จังหวะที่หนักแน่นมากยิ่งขึ้นเข้าหา มือเรียวกระตุกดึงผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ออกแรงดึงมากยิ่งขึ้นเมื่อเวสป้าโถมร่างเข้ามาอย่างถี่รัว

“พี่เวสป้า...อ่า...” ไอน้ำปัดป่ายมือที่หน้าท้องแกร่ง เลื่อนลงมาจับและสัมผัสส่วนอ่อนไหวของตนเอง เร่งจังหวะอย่างหนักเมื่ออารมณ์ใกล้จะปะทุอย่างเต็มที่

“รักนะครับ...” เวสป้ากดเสียงต่ำ จับเอวเล็กแน่นและใส่แรงของจังหวะสุดท้ายเข้าหาอย่างเร็วและต่อเนื่อง ใบหน้าที่เชยขึ้นเล็กน้อยดูดีในสายตาของคนมองอย่างไอน้ำมากจริงๆ

“อ่ะ... อ้า...” ชายหนุ่มถอนตัวออกห่างจากร่างเล็กที่กำลังปลดเปลื้องความสุขด้วยมืออย่างหนักหน่วง เวสป้าปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดภายนอกร่างกายของคนรัก หอบหายใจสะท้านเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง

“พะ... พี่เวสป้า ผะ... ผม... อ้า” ไอน้ำร้องเรียกชื่อคนรักพลางปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดออกมาพร้อมกับพายุลูกสุดท้ายที่พัดผ่านพ้นไปในที่สุด

“ไหวมั้ยครับคนดี” ชายหนุ่มขยับร่างขึ้นมานอนเคียงคนรักที่นอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า ไอน้ำพยักหน้ารับ ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเจ็บมากเพียงแค่ขยับตัวก็ตามที

“ไหวครับ... ผมมีความสุขมากเลยครับพี่เวสป้า” ไอน้ำเอ่ยพูดและส่งยิ้มทั้งๆ ที่ยังนอนหลับตาสนิท เวสป้าจุมพิตลงบนเปลือกตาของไอน้ำอย่างอ่อนโยน คนน่ารักของเวสป้ารับรู้และสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของชายหนุ่มอยู่เสมอ

ในทุกๆ สัมผัสที่ได้รับ เต็มไปด้วยความรัก ความอ่อนโยน ความหวงแหน และความลึกซึ้งที่รับรู้ได้ด้วยหัวใจ

“เหมือนกันครับ พี่มีความสุขมากจนไม่อาจจะหาคำมาอธิบายได้จริงๆ รักไอน้ำมากเลยครับ” ไอน้ำสะดุ้งเล็กน้อยยามที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากปากหยุ่นที่แตะลงบนอกด้านซ้าย จูบที่เนิ่นนานเกิดจากสัมผัสเพียงแผ่วเบาของริมฝีปากที่นาบลงมา

แต่ทว่าความรู้สึกที่ได้รับกลับหนักแน่นมากจริงๆ

“ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะเกิดความรู้สึกดีๆ แบบนี้ได้จากผู้ชายด้วยกัน บอกตามตรงนะครับ แม้แต่กับผู้หญิง... ผมยังไม่เคยมีอะไรกับใครเลยด้วยซ้ำ” ไอน้ำแก้มแดงปลั่งจนเวสป้าอดที่จะซุกหน้าลงไปไซ้แก้มนุ่มไม่ได้ ออกจะเอ็นดูในความน่ารักของเจ้าตัวมากอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“พี่ก็ไม่เคยทำแบบนี้กับผู้ชายที่ไหนมาก่อนนะครับ... ถ้าไม่ใช่ไอน้ำก็คงไม่ไหวเหมือนกัน ก็อย่างที่บอก รักแค่คนนี้นั่นแหล่ะ” เวสป้าหยิบผ้าเช็ดตัวที่ในตอนแรกไอน้ำเป็นคนนุ่งขึ้นมาพันเอว เดินหายไปในห้องน้ำและหยิบอ่างน้ำกับผ้าเนื้อนุ่มติดมือออกมาด้วย

“ผมลุกไปอาบน้ำเองก็ได้... อ๊ะ คิดว่าคงไม่ได้แล้วครับ” ไอน้ำทำหน้าเหยเก ท่าทางที่ดูเป็นธรรมชาติของเจ้าตัวดูน่ารักจนเวสป้าต้องลงไปซุกหน้าเข้าที่ตัวอย่างอดไม่ได้

“อยากจะกอดอีกหลายๆ ครั้งจังเลย ใครจะไปคิดว่าคนน่ารักจะแอบร้อนแรงได้ถึงขนาดนี้” มือบางต่อยเข้าที่ท้องของคนรักเบาๆ สีหน้างอนๆ ส่งตรงมาให้คนมองชอบอกชอบใจเล่น มือหนาค่อยๆ บิดน้ำออกจากเนื้อผ้า บรรจงเช็ดตามร่างกายของคนน่ารักอย่างเบามือที่สุด

“วันนี้พอเท่านี้ดีกว่าเนอะ ไว้วันหลังรอให้หายดีก่อนค่อยต่อกันอีกสักสองสามรอบ โอ๊ย... พี่เจ็บนะครับ กัดแขนพี่ทำไมก็ไม่รู้ เดี๋ยวพี่กัดคืนซะเลยนี่” เวสป้าแกล้งร้องโอดโอยเมื่อถูกคมเขี้ยวฝังลงบนท่อนแขนแทนอาการเขินอายจากคนรัก

“มันเขี้ยวนี่ครับ ตอนนี้ผมไม่ตามใจพี่เวสป้าแล้ว ระบมไปทั้งตัวเลย ใส่เสื้อผ้าให้หน่อยนะครับ ดี๋ยวพี่เมากับไอ้เปากลับมาก่อน รับรองเลยว่าผมถูกไอ้เปาล้อจนตายแน่” เวสป้ายิ้มรับ ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของไอน้ำอีกครั้ง ส่งยิ้มในระยะใกล้ จ้องมองสบตากันและกัน ความรู้สึกส่งผ่านทางสายตามุ่งตรงสู่หัวใจได้ในทันที

“รักจังเลยครับ” เวสป้าลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้กับไอน้ำ ดึงผ้าขึ้นมาห่มให้กับคนที่ดูเหมือนว่าจะปล่อยตัวเองเข้าสู่นิทราไปเกือบเรียบร้อย แต่ก็ยังส่งยิ้มและกอดมือของชายหนุ่มเอาไว้เสียแน่น

“รักเหมือนกันครับ...” และไอน้ำก็จมดิ่งลงสู่ความฝันด้วยความเหนื่อยเพลีย บวกกับอากาศที่เย็นสบายได้ที่ เวสป้านั่งมองใบหน้าที่ยังคงเจือสีชมพูระเรื่อด้วยความรัก เกลี่ยแก้มนุ่มไปมาอย่างเอ็นดู

ความรักเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ

..........

 

อ่านจบแล้วรบกวนกลับไปเม้นที่บ้านนิยายด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ