46. เมา
“กูรักมึง รัก รัก รัก...รักมาก” ผมยกมือขึ้นเกาะไหล่พี่พายเอาไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ กดจูบลงบนปากของมันเบาๆ เม้มริมฝีปากของพี่พายแรงๆ ดูดดุนอยู่อย่างนั้นราวกับว่ามันเป็นของหวานที่แสนชื่นใจ
ผมถูกกอดรัดแน่นๆ และมือของพี่พายก็สอดเข้ามากอดที่เอวของผม ผมรู้สึกได้ถึงสัมผัสหนักๆ ที่เค้นคลึงอยู่ที่หน้าอกผม ผมเม้มปากของพี่พายให้เผยอแล้วสอดลิ้นเข้าไปทางด้านใน พี่พายสนองอารมณ์ของผมอย่างเต็มที่ อย่างที่รู้กันดีว่าพี่พายมันเป็นคนที่อารมณ์ร้อนแรงอยู่แล้ว
เราสองคนกอดรัดและจูบกันอย่างร้อนแรง ผมถูกเหวี่ยงขึ้นบนเตียงนอนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ความสนใจของผมมันอยู่ที่สัมผัสจากมือของพี่พายที่เค้นคลึงไปทั่งร่างกายของผม
ผมถอนจูบจากพี่พายและยิ้มให้กับพี่พายด้วยความรู้สึกรักมากๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน แต่รักและยอมทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าคนอย่างผมจะยอมทำแบบนี้กับใคร
ผมพลิกตัวขึ้นนั่งคร่อมทับร่างกายท่อนล่างของพี่พายเอาไว้ แล้วโน้มตัวลงไปจ้องหน้าพี่พาย นิ้วของผมเกลี่ยที่ปากของพี่พายไปมา รอยยิ้มของพี่พายที่ส่งมาให้ผมนั้นทำให้มีความสุขมากเหลือเกิน
รอยยิ้มของพี่พายเป็นอะไรที่ผมอยากเก็บรักษาและหวงแหนมากที่สุด ผมก้มลงจูบพี่พายอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง เราจูบกันบ่อยครั้งตามที่ใจเราต้องการและดูเหมือนว่ามันจะไม่มีวันจบสิ้น
“ต่อ...กูก็รักมึง” คำบอกรักของพี่พายทำให้ผมมีความสุขที่สุด ผมเลียปากพี่พายเบาๆ แล้วไล้ปากไปทั่วใบหน้าของพี่พาย กดจูบไปทั่วใบหน้าและค่อยๆ ลากไล้ไปที่ซอกคอของพี่พาย เม้มมันหนักๆ เหมือนอย่างที่พี่พายชอบทำกับผม
“พี่พาย…กูทำให้มึงนะ” สาบานได้ว่าถ้าไม่เมาผมจะไม่มีทางพูดคำนี้ออกมา หรือคิดที่จะทำในสิ่งที่กำลังจะทำอย่างแน่นอน
“ทำตามที่ใจมึงต้องการได้เลยต่อ...กูรออยู่” ผมเม้มปากแน่นแล้วหลับตานิ่งอยู่ตรงซอกคอของพี่พาย ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะทำอะไร ถึงผมจะมีอาการมึนเมาแต่ผมก็ยังคงเขินอายไม่น้อย ผมไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มก่อน มีแต่พี่พายที่เป็นคนมอบความสุขให้กับผม
ครั้งนี้ผมขออาศัยความเมามากลบเกลื่อนความเขินอายที่ผมมี เพื่อมอบความสุขให้กับพี่พาย และเพื่อความสุขของเราสองคน
ปากของผมกดจูบลงบนไหล่ที่โผล่พ้นมาจากเสื้อกล้ามสีดำของพี่พาย ผมไล่จูบที่ไหล่ของพี่พายไปเรื่อยจนสุดปลายนิ้วมือ ลิ้นของผมเลียที่นิ้วมือของพี่พายแล้วดูดเบาๆ มืออีกข้างสอดเข้าไปในเสื้อกล้ามของพี่พายเพื่อปัดป่ายไปทั่ว
ยิ่งสัมผัสกันมากเท่าไหร่อารมณ์ที่ซ่อนเอาไว้ในใจก็ปรากฏออกมาอย่างชัดเจน ผมเลียนิ้วของพี่พายและดูดมันเบาๆ เกือบทุกนิ้ว มืออีกข้างกดคลึงหน้าอกของพี่พายไปมา ผมวางมือของพี่พายลงแล้วละความสนใจไปที่ร่างกายของพี่พายแทน
“ต่อ...หน้ามึงเอ็กซ์มากรู้ตัวป่ะ กูจะไม่ไหวแล้วนะ” พี่พายมันแทบจะพลิกผมอยู่รอมร่อ แต่ผมก็กดพี่พายเอาไว้แล้วถกเสื้อของพี่พายมันขึ้นไปจนสุดปลายมือแล้วเหวี่ยงมันทิ้งไป
“กูก็ไม่ไหวเหมือนกัน...” กูพูดอะไรออกไปไม่รู้ รู้แค่ว่าอารมณ์อย่างว่าแม่งปะทุมากแล้วตอนนี้ พี่พายมันมีเสน่ห์เกินไป ทุกครั้งที่เราสัมผัสร่างกายกันและกัน มันทำให้เราสองคนอารมณ์พุ่งขึ้นสูงได้อย่างง่ายดาย
ทำไมกูเป็นคนที่ความรู้สึกไวง่ายอะไรง่ายแบบนี้วะ...น่าอายชะมัด
ผมแตะลิ้นลงบนยอดอกของพี่พายแล้วเลียเบาๆ ตวัดลิ้นเลียไปมาแล้วกดปากจูบลงไปแรงๆ เม้มมันไปมาสลับกับแตะลิ้นลงไป นอกจากสู้กับอารมณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว ผมยังต้องสู้กับความอายของตนเองอีกต่างหาก แต่เพื่อความสุขของพี่พาย เพื่อความสุขของเรา...ผมจะพยายามเอาชนะมันให้ได้
“อื้ม...เก่งนี่ต่อ” พี่พายมันปัดป่ายไปทั่วร่างกายของผมมือมันสอดเข้ามาทางด้านในกางเกงและลูบลงบนส่วนที่ซ่อนเร้นไปมา ผมเงยหน้ามองพี่พายด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยม
“กูเก่งมานานแล้วเถอะ” ผมถูกพี่พายมันจับถอดเสื้อออก พี่พายจูบไปทั่วร่างกายของผม ดูดหนักๆ ฝากรอยเอาไว้อีกหลายรอย เราสองคนจูบกันครั้งแล้วครั้งเล่าจนรู้สึกว่าอากาศหายใจมันจะไม่พอเพียงเสียแล้วสิ
“พี่พายอย่ากัด...” ผมดันพี่พายมันออกจากผม ก่อนที่มันจะฝากรอยฟันคมๆ และรอยดูดของมันเอาไว้มากไปกว่านี้ ผมกดพี่พายให้นอนลงตามเดิม พร้อมกับปลดกางเกงของมันลง ผมไม่ได้เก่งกาจเรื่องอย่างว่า แต่ผมทำตามที่ใจผมอยากจะทำ ผมมั่นใจว่าผมจะสามารถทำให้พี่พายมีความสุขได้
“หึๆ...อยากหรอพี่พาย” ผมสัมผัสสิ่งที่ซ่อนเร้นที่ตอนนี้มันตื่นตัวรอรับการปลดปล่อยเต็มที่ พี่พายโน้มตัวผมลงไปหา เราสองคนจ้องมองสบตากันอย่างไม่มีใครคิดจะหลบสายตา
“ถ้ากูไม่อยากนี่สิแปลก...มึงเองก็ไม่ต่างกันหรอกต่อ” พี่พายล็อคคอผมเข้ามาจูบ มือของเราทั้งคู่ต่างสัมผัสซึ่งกันและกัน เสื้อผ้าที่เคยสวมใส่มันค่อยๆ หลุดออกจากร่างกายของเราไปทีละชิ้นทีละชิ้น
จากที่ผมจะเป็นฝ่ายทำให้พี่พาย แต่ทำไปทำมาผมว่าพี่พายมันอาจจะอดทนไม่พอหรือไม่ก็รอไม่ไหว ตอนนี้กลับเข้าสู่สภาวะเดิมอีกครั้ง คือพี่พายคร่อมทับร่างของผมบนเตียงนอนกว้าง มีหมอนหนุนรองสะโพกของผมเอาไว้ ร่างของพี่พายที่สอดแทรกแนบชิดอยู่ตรงกลางระหว่างขาของผม
“อึก...พะ พี่พายกูเจ็บ...” ผมกำที่นอนแน่นยามที่สัมผัสได้ถึงความเจ็บแปลบและความคับแน่นที่แทรกเข้ามาในร่างกายของผม ไอ้ที่เมาๆ อยู่นี่แทบสร่างเมาเลยจริงๆ
“เดี๋ยวมึงก็จะรู้สึกดีเอง...” มือของพี่พายจับอยู่ที่เอวของผม ร่างกายที่แนบชิดยังไม่ได้ขยับเขยื้อนยังคงนิ่งอยู่อย่างนั้นเพื่อรอให้ผมคลายอาการเกร็ง...
“ทำต่อเหอะ...กูทรมาน” ผมกำผ้าปูที่นอนแน่นแล้วจิกเกร็งมันเอาไว้ พี่พายเริ่มต้นเคลื่อนไหวร่างกายเข้าหาผมทีละนิด ช้าๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอเพื่อให้ผมค่อยๆ คุ้นเคยและคลายอาการเจ็บเสียด
“ฮึก...อื้อ...พะ...พี่พาย” ผมยกมือขึ้นมากอดพี่พายเอาไว้เมื่อพี่พายมันโน้มตัวลงมาคลอเคลียกับผม ผมเกาะไหล่พี่พายแน่น รับรสจูบแสนร้อนแรงของพี่พายอย่างไม่รู้เบื่อ ทั้งๆ ที่แอร์เย็นฉ่ำแต่ผมกลับร้อนระอุไปทั้งร่างกาย ทั้งอารมณ์ ทั้งความรู้สึก
“อย่าทำเสียงอย่างนี้ต่อ...กูไม่ทน” พี่พายกระซิบเบาๆ พร้อมกับแลบลิ้นเลียใบหูผมไปมา ผมสั่นสะท้านกับสัมผัสที่พี่พายมอบให้ ทั้งร่างกายที่ถาโถมมาไม่หยุดหย่อน ทั้งลิ้นร้อนๆ ที่ลากไล้ไปทั่วร่างกาย มือไม้ที่ปัดป่ายและบีบเค้นไปทั่วร่างกาย ปากหยักที่ไล่จูบทุกสัดส่วนที่ลากผ่าน
พี่พายสามารถทำให้ผมมีความสุขได้ทั้งๆ ที่มันเจ็บเสียดมากมายขนาดนี้ เพราะว่าคนที่สัมผัสผมคือพี่พาย ขอแค่เป็นมัน แค่มันเท่านั้นที่ผมต้องการ
เสียงของเราสองคนดังแข่งกับเสียงจังหวะรักที่พี่พายยังคงสร้างขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ร่างของผมโยกไหวสั่นสะท้านเพราะร่างของพี่พายที่โยกไหวเข้ามาหา ไม่ว่าพี่พายจะทำอะไรกับร่างกายของผม ผมไม่ขัดขืนหากแต่ยินยอมให้พี่พายมันทำได้อย่างที่ใจต้องการ เพราะผมเองก็รู้ดีว่าผมก็ต้องการมันเช่นกัน
“ต่อ...กูรักมึง” พี่พายจับเอวของผมแน่นแล้วเร่งแรงส่งจังหวะใส่ผมถี่รัว มือน้อยๆ ของผมต้องประคับประคองอารมณ์ของตนเองให้ตามพี่พายให้ทัน ผมทรมานแต่มีความสุข มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้
“กู...อึก...ก็รัก ...อ่า...มึง” พี่พายคือคนที่ผมรัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่พายมันมอบให้ล้วนแล้วแต่มาจากความรู้สึกรักจากใจของมันทั้งนั้น ผู้ชายคนนี้รักผมมาก ผมอยากจะเก็บกักความรักของพี่พายเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อ่า...กูไม่ทนแล้วนะต่อ...” พี่พายเร่งจังหวะเร็วและระรัวจนผมแทบจะดิ้นพล่านด้วยความทรมานและความปั่นป่วน ผมต้องการจะปลดปล่อยออกมาของอารมณ์ที่ขึ้นสู่จุดที่สูงที่สุดในตอนนี้
“อ่า...” พี่พายถอนร่างกายออกจากตัวผมแล้วปลดปล่อยอารมณ์รักที่ไม่อาจจะกักเก็บไว้ได้ออกมาจนหมดสิ้น ผมพาตัวเองไปถึงฝั่งฝันได้ที่สุด ความรู้สึกสุขสมแบบนี้มันคืออะไร ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่ามันทำให้ผมมีความสุขมากมายขนาดนี้
หรือเป็นเพราะผู้ชายที่ขยับตัวมาโอบกอดร่างกายของผมเอาไว้แน่น คงเป็นเพราะสัมผัสที่ดูเหมือนรุนแรงแต่แฝงเอาไว้ซึ่งความอบอุ่นมากมายจากผู้ชายที่กอดผมแนบแน่นคนนี้
………จะเป็นการเมตตากรุณามากเลยนะเคอะ ถ้าอ่านจบแล้วกลับไปเม้นให้ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=914185
No comments:
Post a Comment